بزرگنمايي:

عصرکرد- نوای زیبای معلم خود را با این شعرها به خاطر داریم، وقتی باز باران با ترانه به شیشه می خورد، وقتی روبهک پنیر زاغ را می دزدید، وقتی بوی ماه مهر می آمد، وقتی یار مهربان ما کتاب بود و یا انار صد دانه یاقوت را می شنیدیم، طلسمی بر روح کنجکاو کودکی و ذوقی دو چندان برای یادگیری داشتیم.

شعرهای کتاب های فارسی به ویژه در دوره ابتدایی یکی از قابلیت های بارز این کتاب و آموزش فارسی به شمار می رود تا جایی که سبب افزایش علاقه دانش آموزان و بهبود یادگیری در آنان شده است.

از آنجایی که امروزه بیشتر بچه ها به جز کتاب های درسی، کتاب دیگری را نمی خوانند، پس لزوم توجه بیشتر به تدوین آنها احساس می شود.

شعرهای فارسی به خودی خود شیرین هستند، تازه چه برسد به اینکه در کتاب های مدرسه قرار گیرند و در بین متن های یکنواخت، انرژی دانش آموزان را برای یادگیری دو برابر کنند؛ یادگیری و آموزش با لحنی دیگر، لحنی همراه با شیرینی های بی پایان. اما باید دید که آیا همچون گذشته در تدوین این گونه مطالب و گزینش شعرها، خلاقیت وجود دارد و آیا از شاعران توانمند در تدوین کتاب ها کمک گرفته می شود یا نه.

والدین دانش آموزان، که خود آنها هم زمانی از شیرینی این شعرها لذت برده اند، از شوق بچه ها برای یادگیری این اشعار می گویند و اینکه این علاقه حتی در پیش دبستانی هم در بچه ها وجود دارد.

آسو رحیمی معلم با سابقه و فعال ادبیات فارسی در آموزش و پرورش استان کردستان و مدرس دانشگاه، در گفت و گو با ایسنا گفت: شعرهای کتاب های فارسی حداقل در مقطع متوسطه دوم زیاد تاثیرگذار نیست و از شعرهای شاعران پر آوازه ما همچون فرخی، ثنایی، حافظ، مولانا، خاقانی و عنصری خالی است و در مقابل بسیاری از آثار معاصر ضعیف و کم حجم وجود دارد.

رحیمی در مورد تاثیرگذاری اشعار فارسی در کتب درسی می گوید: شعرها می توانند مسائل اخلاقی فراوانی را در کمترین زمان شرح داده و در یادها حک کنند، چیزی که شاید با روش های دیگر و سخنرانی ها نتوان توضیح داد و آثار سعدی، مولانا و عطار را از جمله این آثار برای آموزش مسائل اخلاقی دانست.

برخی اساتید از عدم حضور کافی شاعران معاصر در کتاب های درسی ناراضی هستند، اما شورای مولفان کتب درسی ادبیات، می گویند: منعی برای حضور شاعران معاصر و سرشناس در این حوزه نداریم.

رحیمی از شاعران معاصری همچون، محمد علی بهمنی، عبدالجبار کاکایی و گروس عبدالملکیان نام می برد و می گوید: آثار چنین شاعرانی و شعر قیصر امین پور به ندرت در کتاب ها وجود دارند و به جای این آثار، آثار کم حجم یا بدون موسیقایی کافی آمده اند.

وی در مورد موسیقا بودن اشعار در کتاب های درسی می گوید: شعرهای کتب فارسی ابتدایی با خلاقیت انتخاب شده بودند و موسیقایی خوبی داشتند و همین نظم و هارمونی باعث ماندگاری و به یادماندن این اشعار می شد.

رحیمی به شهرت و اعتبار شاعران ایرانی در جهان اشاره می کند و می گوید: آثار مولانا در جهان شناخته شده است و او یک شخصیت جهانی است، اما متاسفانه اشعار کمی از او در کتاب های درسی گنجانده شده است.

برخی صاحب نظران از نبود خلاقیت و توجه به ادبیات فولکلور، در تدوین کتاب های فارسی می گویند.

رحیمی در این باره به شعر مشهور "هر آن که دندان دهد، نان دهد" از بوستان سعدی اشاره می کند و می گوید: آثار ارزشمندی وجود دارد که با انتخاب و چینش درست می توانند برای دانش آموزان تاثیرگذار بوده و با وجود ماندگاری در یاد بچه ها هم ماندگار شوند.

شعرها یا همان قندهای شیرین کتاب فارسی در هر نسلی که باشد، مورد استقبال دانش آموزان قرار می گیرد، فرصتی که باید به خوبی از آن برای آموزش و یادگیری استفاده کرد.