بزرگنمايي:
عصرکرد- بوی دفتر و کتاب نو، بوی ناب و بی‌مثال پاکن‌های سفید، ذوق در دست گرفتن
مدادهای کلە عروسکی، خرید مدادرنگی‌های 12 رنگی، خودکارهای بیک، لیوان‌های
تاشویی، حس اولین خرید مداد فشاری، ذوق ورق زدن کتاب‌های جدید، وسواس بیش
از حد برای جلد کردن کتاب‌ها و صدای دلچسب چسب‌های پنج سانتی! هنوز هم در
خاطرم هست.
آن‌جا که دست در دست پدر و مادر راهی مغازه لوازم التحریری می‌شدیم و
هرآنچه که دلمان می‌خواست از قفسه برمی‌داشتیم و با ذوق روی پیشخوان
فروشنده می‌گذاشتیم تا برایمان لیست و قیمت بگیرد.
زمانی که کودک بودیم و مثل بچه‌های الان دغدغه گرانی و قیمتی نبود، آن
زمان کە به جای قیمت‌ها حس و حال کودکی بر روزگارمان حکومت می‌کرد.
امسال که همراه خواهرزاده‌ام رفته بودم تا برایش لوازم التحریر
بگیریم، حس دلمردگی دست داد، مغازه‌ها به پر رونقی سال‌های کودکی ما نبود،
انگار آن حس و حال ناب به یکباره به باد فراموشی سپرده شده بود.
یادم نمی‌آید آخرین باری که برای خرید وسایل مدرسه به مغازه لوازم
التحریری رفته‌ام کی بود؟ حال که پس از چندین سال از آن روزها، هم قدم با
خواهرزاده‌ام راهی مغازه لوازم التحریری شدم، فهمیدم قیمت‌ها هم سربه فلک
کشیده و از آن قیمت‌های دوران ما خبری نیست.
یادم می‌آید؛ زمان ما اگر 20 هزار تومان خرید می‌کردیم کل کشو میزها و
قفسه کتابخانه پر از لوازم التحریر می‌شد و با ذوق هرروز آن‌ها را در
قفسه می‌چیدیم و بی صبرانه منتظر اولین روز مهر می‌شدیم، اما حالا ٥00 هزار
تومان فقط قیمت چند قلم وسایل لوازم التحریری ناچیز است.
کیفی که در زمان ما قیمت عادی و معمولی داشت، حالا به یکی از وسایل
گران قیمت تبدیل شده است و امسال تنها برای خرید یک کوله پشتی با جنس
معمولی و ساخت ایران باید مبلغی حدود 300 تا ٥00 هزار تومان ولو بیشتر هم
باید هزینه کرد.
یادم نمی‌آید زمان ما پوشیدن یونیفرم اجباری بوده باشد، اما حالا که
هر مدرسه یونیفرم خاص خود را دارد هزینه آن در سال جاری برای هر کودک بین
٤00 تا ٨00 هزار تومان است.
دوستی تعریف می‌کرد می‌گفت که تیرماه برای تهیه یونیفرم خواهرم اقدام
کردم که هزینه‌اش دستم بیاید؛ خیاط معرف مدرسه گفت که هزینه‌اش ٤٥0 هزار
تومان می‌شود؛ بعد از اعلام مدارس وقتی به همان خیاطی مراجعه کردم دیدم با
کمال تعجب می‌گوید هزینه دوختش 700 هزار تومان است!
یکی از فروشنده‌های لوازم التحریری هم می‌گوید: یکی از آن مشاغلی که
با جهش نرخ ارز به کلی از رونق افتاد، مغازه‌های لوازم التحریری بود.
او می‌گوید: دیگر مردم همچون گذشته قدرت خرید ندارند و نمی‌توانند وسایل مدرسه بچه‌هایشان را بی‌کم و کاست تهیه کنند.
این فروشنده ادامه داد که با جهش هرروزه نرخ ارز، قیمت نوشت‌افزارها
هم روزبه روز در حال افزایش است و این امر به ضرر فروشنده و مصرف کننده
است.
پدری که در حال خرید وسایل برای فرزندان خود است نیز می‌گوید: سال‌های
گذشته به نسبت امسال قیمت‌ها بهتر بود، امسال برای هرکدام از فرزندانم 2
میلیون تومان کنار گذاشته‌ام، اما حتی با این قیمت هم نتوانسته‌ام
مایحتاجشان را بی‌کم و کاست تهیه کنم.
او می‌گوید: شرایط اقتصادی خوبی نیست، پدر و مادرها در فشار اقتصادی
هستند، بچه‌ها درک درستی از گرانی ندارند و فکر می‌کنند ما در حقشان کوتاهی
می‌کنیم.
وارد مغازه دیگری می‌شوم، صدای کودکی ذهنم را به خود مشغول می‌کند که
هربار دست روی چیزی می‌گذارد مادرش با تاکید می‌گوید نه! گران است.
از مادرش می‌پرسم که قیمت‌ها را چگونه می‌بیند؟ می‌گوید: من سه فرزند
قد و نیم قد دارم، شوهرم کارگر است و واقعا درآمدشان کفاف این هزینه‌های
سنگین را نمی‌دهد.
او می‌گوید: اگر بگذارم که به دلخواه خودشان وسیله بردارند حقوق چند ماە شوهرم را باید صرف خرید لوازم التحریر آن‌ها کنم.
این مادر می‌گوید: فقط قضیه به لوازم التحریر ختم نمی‌شود؛ هرکدام
لباس یونیفرم می‌خواهند که از ٤00 تا ٨00 هزار تومان برای هرکدامشان هزینە
برمی‌دارد.
ادامه می‌دهد: امسال به دلیل شرایط اقتصادی با سختی راضیشان کردم که
کیف‌های سال قبل خود را استفاده کنند و به جای کیف، برایشان کفش بخرم.
فروشنده هم وسط حرف ما می‌آید و می‌گوید: چند سال گذشته دم دمای آخر
شهریور، مغازه‌ها مملوء از جمعیتی می‌شد که می‌آمدند تا برای بچه‌های خود
وسایل لوازم التحریر بگیرند.
او می‌گوید: قبلا هر خانواده‌ای که می‌آمد کلی خرید داشتند و تقریبا
برای کل سال 10 تا 20 دفتر دولتی و سیمی برمی‌داشتند اما حالا چند دفتر و
مداد آن هم با کیفیت متوسط و گاها رو به پایین برای خانواده‌ها 300 تا ٤00
هزار تومان هزینه برمی‌دارد.
حال تصور کنید، خانوارهایی کە جزو دهک‌های اول جامعە هستند، چگونە می‌توانند از پس هزینەهای تحصیل فرزندان خود برآیند؟