عصر کرد - ایسنا / دوران مدرسه برای کودکان چیزی بیش از نمرات تحصیلی است، این دوران عادت‌هایی را در آنان ایجاد می‌کند که تا آخر عمر همراه کودکان خواهند بود.
دانش‌آموزانی که احساس امنیت، حمایت و عضویت در مدرسه دارند، تحرک بیشتری خواهند داشت، بهتر فکر خواهند کرد و احساس قدرت بیشتری نیز دارند.
بیپلاو تیواری، محقق ارشد این تحقیق از دانشگاه جورجیا آمریکا گفت: روند کاهش فعالیت بدنی در جورجیا و سراسر جهان در بین دانش‌آموزان نمایان شده و این روند کاهشی در حال افزایش است. ما دریافتیم که محیط مثبت مدرسه نه فقط از سخت‌گیری تحصیلی پشتیبانی، بلکه به ارتقاء تصمیمات سبک زندگی سالم مانند فعالیت بدنی نیز کمک می‌کند.
مدارس امن و تحرک دانش‌آموزان
بازار ![]()
محققان داده‌های پنج سال نظرسنجی سلامت دانش‌آموزان که شامل بیش از 685 هزار دانش‌آموز 11 تا 17 ساله بودند را تجزیه‌وتحلیل کردند. در این نظرسنجی درباره ایمنی، ارتباط، حمایت از همسالان و معلمان و وضعیت فیزیکی مدارس سوال شد. نتایج نشان داد، دانش‌آموزانی که احساس مراقبت و امنیت می‌کردند، فعال‌تر بودند و سطح فعالیت آنان با افزایش سن صعودی شد. از هر پنج دانش‌آموزی که احساس حمایت می‌کردند، یک نفر حداقل چهار یا پنج روز در هفته ورزش می‌کرد.
وقتی احساس تعلق دانش‌آموزان بهبود یافت، سطح فعالیت آنان نیز افزایش یافت. محققان دریافتند که یک واحد افزایش در ارتباط به جهش پنج برابری در فعالیت بدنی منجر شد. به عبارت ساده، احساس تعلق به مدرسه به معنای تحرک بیشتر بود.
کاهش تحرک از دوران متوسطه اول
نتایج تحقیق کنونی، الگوی نگران‌کننده‌ای را آشکار کرد؛ فعالیت بدنی، هر ساله از دوران متوسطه دوم به مقطع بعد کاهش یافت. پسران فعال‌تر می‌مانند، اما تعداد آنان نیز نزولی بود و دختران شدیدترین کاهش را نشان دادند. این روند در سراسر جهان ادامه دارد و دختران کمتر از پسران فعال هستند و این شکاف با افزایش سن آنان بیشتر می‌شود.
کاهش تحرک با افزایش خطرات چاقی، بیماری‌های قلبی و سلامت روان ضعیف مرتبط است. سبک زندگی بی‌تحرک در سال‌های مدرسه می‌تواند فرد را تا بزرگسالی تحت تاثیر قرار دهد.
مدارس مثبت و ایجاد انگیزه
محققان حقیقتی ساده را یافتند؛ وقتی مدارس احساس خوشایندی ایجاد کنند، دانش‌آموزان فعال می‌مانند، معلمان حامی، همکلاسی‌های دوست و فضاهای تمیز و امن انگیزه تحرک را در دانش‌آموزان بیشتر خواهد کرد و طبق مدل ارتقای فعالیت بدنی جوانان، تشویق از سوی همسالان و معلمان به ادامه حرکت جوانان کمک می‌کند.
این تحقیق سه محرک اصلی فعالیت ازجمله معلمان، حمایت همسالان و محیط حمایتی مدرسه را شناسایی کرد. وقتی این عوامل تقویت شوند، دانش‌آموزان بیشتر در ورزش، بازی در فضای باز و سایر اشکال حرکت شرکت می‌کنند. نوجوانی مرحله بسیار مهمی برای ایجاد عادت‌هایی است که تا آخر عمر ادامه داشته باشند و رفتارهای سالم تاثیر مادام‌العمر دارند.
سلامت فراتر از کلاس‌های درس
محیط مدرسه سالم، هم جسم و هم ذهن را تقویت می‌کند، دانش‌آموزان در مدارس امن و فراگیر نه فقط بیشتر حرکت می‌کنند، بلکه از نظر تحصیلی نیز عملکرد بهتری دارند. این تحقیق، جو مثبت مدرسه را با قلدری کمتر، تمرکز بهتر و مشکلات رفتاری کمتر مرتبط دانست.
محققان اظهار کردند: دانش‌آموزانی که از نظر جسمی سالم هستند، از نظر روحی نیز سالم خواهند بود و سلامت جسمی و روانی با پیشرفت تحصیلی مرتبط است. دانش‌آموزان برای رسیدن به پتانسیل تحصیلی به حمایت اجتماعی و حمایت بزرگسالان در مدرسه نیاز دارند. وقتی معلمان گوش می‌دهند، دانش‌آموزان مشارکت می‌کنند. این ارتباطات انسانی، هم تعادل عاطفی و هم سلامت جسمی را پرورش می‌دهد.
مدارس و سلامت جامعه فردا
محققان توصیه کردند که وضعیت مدرسه در اولویت سلامت عمومی قرار گیرد. تشویق به مشارکت در تربیت بدنی، تمیز و ایمن نگه داشتن محوطه دانشگاه‌ها و تقویت روابط مثبت می‌تواند نتایج سلامت بلندمدت را بهبود بخشد.
محققان اظهار کردند: واقعا مهم است که سرمایه‌گذاری روی نوجوانان ادامه یابد و یافته‌های ما نشان می‌دهد که مدارس می‌توانند یکی از راه‌های مهم برای مداخله در ترویج سبک زندگی سالم باشند.
این یافته‌ها با دستورالعمل‌های سازمان بهداشت جهانی که حداقل 60 دقیقه فعالیت متوسط تا شدید روزانه را برای نوجوانان پیشنهاد می‌کند، مطابقت دارد. با این حال، اکثر دانش‌آموزان هنوز هم در این زمینه کوتاهی می‌کنند.
این نتایج به ما یادآوری می‌کند که مدارس چیزی بیش از مکان‌هایی برای یادگیری حقایق هستند. آنها عادات، روابط و ارزش‌هایی را شکل می‌دهند که تا آخر عمر باقی می‌مانند. وقتی دانش‌آموزان احساس امنیت و تعلق می‌کنند، نه تنها شادتر بلکه سالم‌تر نیز هستند و بهترین راه برای فعال نگه داشتن دانش‌آموزان ممکن است نه در باشگاه، بلکه در نحوه ایجاد احساس آنان توسط مدارس آغاز شود.
نتایج این تحقیق در مجله «مرزهای سلامت عمومی» (Frontiers in Public Health) منتشر شده است.