عصر کرد - ورزش 3/ تماشاگران فوتبال در کره جنوبی تبعات شکست پنج بر صفر مقابل برزیل را به بازیکنان و سرمربی این تیم گوشزد کردند.
شکست پنج بر صفر مقابل برزیل نتیجه قابل قبولی در فوتبال کره‌جنوبی نیست. ببرهای تائجو حتی در یک بازی دوستانه هم حق تحمیل چنین نتیجه‌ای را بر فوتبال ملی خود ندارند و وقوع آن تبعاتی را برایشان به دنبال می‌آورد، نظیر آنچه در یک هفته گذشته بر اوضاع و احوال تیم ملی این کشور گذشت.
در تمام ویدیوهایی که یوتیوب فدراسیون فوتبال کره از تمرینات این تیم منتشر کرد، خبری از سروصدا، خنده و نشاط همیشگی نبود. تمرین در سکوت کامل برگزار می‌شد و تنها سون هیونگ مین بود که حق داشت این سکوت را بشکند و مقابل دوربین یکی دو کلمه صحبت کند. برای آنکه احتمالا نشان دهد اگرچه تیم از این شکست ناراحت و سرافکنده و شرمسار است اما با انگیزه برای هوادارانش جبران خواهد کرد.
آنها با این هدف خود را آماده دیدار با پاراگوئه کردند، در استادیوم جام جهانی سئول که با بیش از شصت و هشت هزار صندلی، خانه تیم ملی کره جنوبی محسوب می‌شود. دیدارهای کره‌جنوبی در این کشور، یک رویداد ملی - اجتماعی واقعی است، جایی که علاوه بر سکوها، خیابان‌ها نیز با خیل عظیم تماشاچیان مشتاق پر می‌شود، تماشاگرانی که هر کدام نشانی از تیم ملی کشور خود را همراه داشته و یاران سون هیونگ مین را به سمت پیروزی تحریک می‌کنند.
اما دیدار با پاراگوئه در فضایی متفاوت با انچه همیشه وجود داشت، برگزار شد. سکوهای خالی استادیوم، نارضایتی و قهر طرفداران فوتبال در کره‌جنوبی را نشان می‌داد که شکست پنج بر صفر برابر برزیل را یک تحقیر می‌پنداشتند - حتی اگر در بازی دوستانه رقم خورده باشد.
تشویق‌ها در کره‌جنوبی به نوبت و منظم است، بنابراین در چنین فضایی تشویق‌نکردن نیز تبدیل به یک حرکت معنادار می‌شود. پس تماشاگران تصمیم گرفتند در لحظه‌ای که هونگ میونگ بو انتظار فریاد نامش را داشت، با سکوت کر کننده استادیوم سئول مواجه شد و اندک تماشاگران نیز با این حرکت به او فهماندند که چنین نتایجی هرگز نباید تکرار شود. او نیز متواضعانه سر خود را پایین انداخت و در حالی که لنز دوربین عکاسان را متوجه خود می‌دید، این لحظات سخت را پشت سر گذاشت.
بازار
میونگ بو با خشوع پای به کنفرانس مطبوعاتی گذاشت و در این مورد گفت: «امروز به پیروزی رسیدیم و می‌خواهم این موفقیت را به بازیکنان تبریک بگویم. هرچند در ورزشگاه کمی صندلی خالی دیده می‌شد، اما از صمیم قلب از هوادارانی که در این شرایط دشوار به تیم اعتماد کردند و برای حمایت به ورزشگاه آمدند تشکر می‌کنم؛ حضورشان نیروی بزرگی برای ما بود.»
البته برای سرمربی کره، شکست مقابل برزیل آخر دنیا نیست. اما طبیعتا یکی از درس‌هایی که برای او داشته این بوده که تیمش را زیر فشار بعد از شکست مقابل یک تیم بزرگ ببیند و سپس برابر پاراگوئه در چنین شرایطی به زمین بفرستد، همان چیزی که ممکن است در مرحله گروهی جام جهانی رخ دهد. به عبارتی اگرچه این‌ها بازیهای تدارکاتی هستند اما کره حتی نتایج را هم در آن جدی می‌گیرد تا فشار ناشی از آن را شبیه‌سازی کند.
سرمربی تیم در این خصوص گفت: «برای این اردو تصمیم گرفتیم که نوعی شبیه‌سازی انجام دهیم. هدف این بود که بازیهای اول و دوم جام جهانی را با همین فرم آماده کنیم. در بازی اول با حریفی قدرتمند روبه‌رو می‌شویم و در بازی سوم باید شرایط صعود را محاسبه کنیم. چیزی که امروز می‌خواهم تحسین کنم، نه فقط کیفیت بازی و گل‌ها، بلکه طرز واکنش بازیکنان بعد از شکست در بازی اول و آمادگی و غلبه بر آن در فاصله سه‌روزه تا دیدار دوم مقابل پاراگوئه بود. از نظر من این نکته واقعاً ستودنی است.»
بنابراین بازسازی سریع موقعیت اجتماعی نیز هواداران و خروج از فشار یک شکست نیز نتیجه این فیفادی برای کره‌جنوبی بوده است. اینکه ممکن است با یک نتیجه، هواداران آنها را زیر بدترین فشار ممکن قرار دهند اما آنها میتوانند با فروتنی، انگیزه و تلاش، خیلی زود نظر دوستداران خود را به تیم ملی برگردانند، به جای آنکه این روی‌گردانی را تبدیل به یک امر معمول کنند.