بزرگنمايي:

عصر کرد - - در دهه‌های اخیر، مسئله بنگاه‌داری بانک‌ها به یکی از چالش‌های اساسی در نظام مالی و اقتصادی کشور تبدیل شده است؛ بانک‌ها که به عنوان نهاد‌های مالی مسئولیت تأمین مالی و تسهیل مبادلات اقتصادی را بر عهده دارند، به تدریج به فعالیت‌های تجاری و صنعتی نیز روی آورده‌اند که این پدیده می‌تواند تبعات مهمی برای عملکرد بانک‌ها، شکل‌گیری ناترازی و همچنین کل اقتصاد کشور داشته باشد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
بنگاه‌داری بانک‌ها که پیش از این رهبر معظم انقلاب در شهریور سال 97 در رابطه با آن فرموده‌اند: بانک‌ها غلط می‌کنند با پول مردم برای خودشان امکانات درست کنند و بنگاه‌داری کنند.
اهتمام جدی بانک‌ها برای خروج از بنگاه‌داری
به تازگی هم محمدرضا فرزین رئیس کل بانک مرکزی با بیان اینکه بانک‌ها باید اهتمام‌جدی برای خروج از بنگاه‌هایی که مربوط به وظایف شان نیست داشته باشند، افزود: بانک‌ها نباید در عملیات دیگری ورود کنند و خودشان درگیر مدیریت بنگاه شوند؛ باید بنگاه را واگذار کنند؛ امسال حتما این کار تسریع می‌شود. آمار‌ها نشان می‌دهد در دو سال گذشته سهم تسهیلات از دارایی بانک‌ها از 50 درصد به 63 درصد رسیده است، این موضوع نشان می‌دهد که بانک‌ها در حال خروج از دارایی‌های مازاد هستند.
خروج بانک‌ها از بنگاه‌داری مزایای زیادی برای اقتصاد کشور دارد. ابتدا، این اقدام باعث تقویت نظام بانکی و بهبود کیفیت خدمات مالی می‌شود که منجر به افزایش اعتماد عمومی خواهد شد. همچنین، با کاهش ریسک‌های مالی ناشی از فعالیت‌های غیرمالی، بانک‌ها قادر به مدیریت بهتری بر روی وام‌ها و اعتبارات خواهند بود تمرکز بر وظایف اصلی به تأمین مالی مؤثر برای کسب‌وکار‌ها و صنایع کمک کرده و در نتیجه رشد اقتصادی را تسهیل می‌کند.
زنجیری به پای تولید با بنگاه‌داری بانک‌ها
پیش از این هم حجت الله فرزانی کارشناس اقتصادی در گفت‌و‌گو با خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان گفته بود: زمانی که بخشی از منابع بانک‌ها منجمد و در بنگاهداری خلاصه شده است در حالی که یکی از رسالت‌های آن رفع نیاز خانوار و تامین تسهیلات مورد نیاز آنها و بخش تولید است به تبع منابع به بخش دیگر تخصیص داده می‌شود و منابع بانک محدود می‌شود.
این کارشناس امور بانکی در ادامه اظهار کرد: منابع محدود شده بانک‌ها که می‌توانست به تولید و سرمایه در گردش واحد‌های تولیدی تخصیص داده شود، اما به سوی دیگر می‌رود که این اقدام به بخش‌های تولیدی آسیب خواهد زد. بخش‌های تولیدی که میزان تسهیلات دریافتی آنها متناسب با رشد تورم نخواهد بود لذا توان واحد‌های تولیدی کاهش پیدا می‌کند.
فرزانی عنوان کرد: واحد‌های تولیدی به سبب این که سرمایه در گردش کوچک تری توانستند دریافت کنند و تامین بر اساس ظرفیت عملی آنها کافی نیست به ناچار ظرفیت تولید کاهش پیدا می‌کند و اگر به شکل کلی نگاه کرد در مجموع این فرآیند باطل به کل اقتصاد کشور آسیب خواهد زد به طور کلی بنگاهداری بانک‌ها توان بخش واقعی اقتصاد را در بحث رشد تولید، کوچک خواهد کرد.
در نهایت گفتنی است، خروج بانک‌ها از بنگاه‌داری یک ضرورت برای بهبود عملکرد نظام مالی و اقتصادی کشور است که قانون هم بر آن تاکید دارد؛ حالا باید دید در این راستا چه اقدامات عملی صورت می‌گیرد؟