چاپ

عصر کرد - افرادی که مایعات کافی نمی‌نوشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن هستند و احتمال مرگشان در سنین پایین‌تر بیشتر است.

به نقل از سایت نیواطلس، محققان اثرات محدودیت طولانی مدت آب بر سلامت موش ها را بررسی کردند.
این مطالعه در سال 2019 نشان داد که محرومیت مزمن موش‌ها از هیدراتاسیون کافی، طول عمر آن‌ها را تا حدود 6 ماه کوتاه می‌کند که معادل 15 سال زندگی در انسان ها است.
هیدراتاسیون یعنی رساندن مایع به بدن فردی که دچار اتلاف زیاد مایعات شده است.
این تحقیق به بررسی این که آیا سطوح بهینه هیدراتاسیون در انسان بر سلامت و پیری او تأثیر می‌گذارد یا خیر، پرداخته است.
برای انجام این کار، تیم به داده‌های یک مطالعه طولانی مدت سلامت قلب که در اواخر دهه 1980 آغاز شد، مراجعه کرد.
داده‌ها شامل بیش از 15000 شرکت کننده بود که به طور متوسط بیش از 25 سال دنبال شدند.
به عنوان معیاری برای هیدراتاسیون، محققان سطوح سدیم سرم در نمونه‌های خون را بررسی کردند.
در افراد سالم، این روش مدت‌ها است که به عنوان یک روش موثر برای اندازه‌گیری میزان هیدراته بودن بدن انسان، با سطوح طبیعی سدیم سرم خون بین 135 تا 146 میلی‌مول در لیتر شناخته شده است.
سطح سدیم سرم داوطلبان در چندین دوره زمانی در طول 25 سال، در کنار ردیابی 15 نشانگر سلامت مورد استفاده برای ارزیابی پیری بیولوژیکی اندازه‌گیری شد.
این نشانگر‌ها شامل فشار خون، بیومارکر‌های ایمنی و سطح قند خون بودند.
به طور کلی، این تحقیق ارتباط معنی‌داری بین شرکت‌کنندگان با سطوح سدیم سرم بالای 142 میلی‌مول در لیتر و پیری بیولوژیکی زودتر پیدا کرد.
آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از 142 میلی‌مول در لیتر بود، تا 15 درصد بیشتر از سن تقویمی خود به عنوان بیولوژیکی مسن‌تر ظاهر شدند.
این میزان در افرادی که سطح سدیم سرم بالای 144 میلی مول در لیتر داشتند به 50 درصد رسید.
با نگاهی به بیماری‌های مزمن، سطح سدیم سرم بالای 142 میلی مول در لیتر با افزایش 64 درصدی خطر بیماری‌های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل مرتبط است.
افرادی که دارای بالاترین سطح سدیم سرم (144.5-146 میلی مول در لیتر) بودند، 21 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس در مقایسه با کسانی بودند که کمترین میزان سدیم سرم را داشتند.
محققان معتقدند که این یافته‌ها نمی‌توانند مستقیماً نشان دهند که کاهش مزمن هیدراتاسیون باعث کوتاه شدن طول عمر می‌شود.
کسانی که به خوبی هیدراته می‌شوند (آب کافی به بدنشان می رسد) نیز بهتر غذا می‌خورند و بیشتر ورزش می‌کنند.
محققان می‌گویند: شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح کم هیدراتاسیون می‌تواند نشانه‌های پیری را در سلول‌های حیوانی و انسانی ایجاد کند.
افزایش سدیم سرم می‌تواند منجر به انواع فعالیت‌های التهابی و آسیب DNA شود که با تسریع پیری مرتبط است.
ناتالیا دمیتریوا از نویسندگان این مطالعه گفت: افرادی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از 142 میلی مول در لیتر است، از افزایش مصرف مایعات سود می‌برند.
برخی تخمین‌ها نشان می‌دهد، حدود 50 درصد از همه افراد میزان مصرف مایعات توصیه شده روزانه خود را برای بدن تأمین نمی‌کنند؛ بنابراین با مطالعه بیشتر می‌توان ارتباط بین هیدراتاسیون و سلامت عمومی را تأیید کرد.
این کشف به ظاهر ساده می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جهانی داشته باشد.
دکتر دمیتریوا توضیح داد: کاهش محتوای آب بدن رایج‌ترین عاملی است که سدیم سرم را افزایش می‌دهد، به همین دلیل است که نتایج نشان می‌دهد که هیدراته ماندن ممکن است روند پیری را کند کرده و از بیماری‌های مزمن پیشگیری کرده یا آن‌ها را به تاخیر بیاندازد.
این مطالعه در ژورنال eBioMedicine منتشر شده است.