چاپ

عصرکرد- با فرارسیدن ماه مبارک رمضان این نوای دل‌انگیز تا نیمه‌های اول ماه جلا دهنده روح مومنانی است که هرساله بی‌صبرانه منتظر آمدن این ماه زیبا هستند.

کمتر کسی پیدا می‌شود که با شنیدن نوای مرحبا مرحبا یا شهر رمضان به دوران و خاطرات زمان کودکی خود سفر نکند.

آنجا که روزه‌های کله‌گنجشکی می‌گرفتیم، آنجا که همه سعی خود را به کار می‌بستیم که تا سحر بیدار بمانیم و همراه بزرگترها روزه بگیریم؛ آن‌جا که هنگام افطار وقتی سفره افطاری حاضر می‌شد و همه دور آن جمع می‌شدند؛ حتی اگر روزه هم نبودیم پابه پای بزرگترها صبوری می‌کردیم تا اذان گفته می‌شد و افطاری می‌کردیم.

یاد رسم و رسوماتی که در همان زمان‌های کودکی به جا مانده‌اند و حالا کمرنگ و کمرنگ‌تر شده‌اند و برخی از آن‌ها هم به همان منوال برپاست.

کردستان، یکی از شهرهایی است که آداب و رسوم آنان در ماه رمضان شهره خاص و عام است و هنوز هم که هنوز است با حال و هوای معنوی زیبایی برگزار می‌شود که در وصف نمی‌گنجد.

نوای دل‌انگیز مرحبا یا شهر رمضان

یکی از نواهای زیبایی که در ماه مبارک رمضان در کردستان به گوش می‌رسد؛ نوای "مرحبا مرحبا یا شهر رمضان" است که حال و هوای معنوی این ماه را برای مومنان دوصد چندان می‌کند.

نوای ملکوتی مرحبا، نوید دهنده آمدن ماه زیبای رمضان است و در 15 روز اول ماه مبارک رمضان از جای جای شهر به گوش می‌رسد.

نوای حزن‌انگیز الوداع یا شهر رمضان

یکی دیگر از این نواهای زیبایی که در این ماه به گوش می‌رسد؛ نوای حزن‌انگیز "الوداع یا شهر رمضان" است که در 15 روز دوم ماه مبارک رمضان به گوش می‌رسد و تلنگری است برای کسانی که نتوانسته‌اند از خیر و برکت‌های این ماه مبارک بهره‌ای ببرند تا بتوانند در روزهای پایانی توشه‌ای از خوان پربرکت این ماه مبارک بردارند و خود را برای خداحافظی از این ماه پرخیر و برکت آماده کنند.

پخت نان محلی

از قدیم‌الایام در کردستان رسم بر این بوده است که در روز 27 ماه مبارک رمضان تنی چند از زنان هر محله و یا هر روستا دور هم جمع می‌شدند و نانی می‌پختند که کُردها به آن کولیره و برساق می‌گویند و دم دمای افطار در میان اهالی محل و یا در مساجد پخش می‌شد.

برپایی سفره افطار

یکی از قسمت‌های زیبا و جذاب ماه مبارک رمضان برپایی سفره‌های افطاری‌ بزرگ برای قشر نیازمند و کم‌درآمد شهر است که به صورت خودجوش و توسط خود مردم برگزار می‌شود.

همچنین سفره‌های افطاری از قدیم‌الایام بهانه‌ای بوده است برای جمع شدن اعضای خانواده و حلقه اتصالی بوده برای نسل‌های جدید و قدیم.

سحری خوانی

سحری خوانی که کُردها به آن "صلای پارشیو" می‌گویند یکی از رسم و رسومات زیبای ماه رمضان بوده است که امروزه به صورت کلی از بین رفته و از آن تنها نام و نشان و خاطره‌ای برجای مانده است.

در "صلای پارشیو" یک نفر با زدن بر دهل مردم را از در وقت سحر بیدار می‌کرد تا هیچ مومنی از سحری کردن عقب نماند.

نماز تراویح

هرشب پس از نماز عشاء، مردم کردستان دسته دسته وارد مساجد شهر می‌شوند و یا در منزل نماز تراویح می‌خوانند.

همچنین یکی از اقداماتی که در چند سال اخیر به اجرا درآمده است، جزء خوانی در مسجد جامع شهر سنندج است.

جشن نزول قرآن، برپایی مراسم اعتکاف و شب‌زنده‌داری در شب‌های زیبای قدر از دیگر آداب و رسومی است که در کردستان و با حال و هوایی وصف ناپذیر برگزار می‌شود.

پرداخت فطریه

یکی از رسم‌های کردستانی‌ها در ماه مبارک رمضان پرداخت فطریه است که دم دمای آخر ماه مبارک رمضان برگزار و توسط سرپرست و بزرگ خانواده پرداخت و در میان فقرا تقسیم می‌شود.