چاپ

عصر کرد -

عصر کرد

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،در فیلم‌های دهه‌ی 1960 هالیوود برای صحنه‌هایی که نهار یا شامی در آن‌ها بود، از پاستا، عمدتاً اسپاگتی، استفاده می‌شد، چون هم درست کردنش راحت بود، هم ظاهرش در بشقاب تا مدت زیادی خوب می‌ماند. اما مانند باقی چیزها، غذای درون فیلم‌ها هم در سال‌های اخیر دستخوش تحولاتی شده و دنیایی پیرامون آن شکل گرفته که علاوه بر آشپزها، عکاسان حرفه‌ای و طراحان غذا هم در آن فعالیت دارند.
غذا‌ها توسط متخصصان بسیار معتبری آماده می‌شود
کار طراحان غذا در فیلم‌ها به پخت و پز محدود نمی‌شود. آن‌ها کاری می‌کنند که غذا‌ها در تصویر باورپذیر و قابل خوردن به نظر برسند و شرایط فیلمبرداری را به لحاظ مدت زمان، آب و هوا، دما و غیره، تاب آورند. البته علاوه بر همه‌ی این‌ها غذا باید در تصویر خوشمزه به نظر برسد.

عصر کرد

به خاطر همه‌ی این ها، طراحان غذا نه تنها باید آموزش مفصلی برای طراحی غذا ببینند بلکه دانش غذایی داشته و تکنیک‌های آشپزی مدرن را بلد باشند، مانند آشپزی مولکولی، علمی که به بررسی تغییراتی می‌پردازد که مواد تشکیل دهنده‌ی غذا در حین آماده کردن غذا دستخوش آن‌ها می‌شوند.
برای هر غذایی از قبل تحقیق می‌شود
طراحان غذا نه تنها درباره‌ی غذایی که باید آماده کنند، بلکه درباره‌ی دیگر عواملی که ممکن است بر روی ظاهر غذا یا نتیجه‌ی نهایی آن اثر بگذارد هم باید از قبل بدانند. مثلاً اینکه آیا فیلم تاریخی است، آیا فانتزی یا علمی تخیلی است، یا آیا غذای سنتی یک منطقه‌ی جغرافیایی خاص است و طرز آماده سازی یا سرو خاصی دارد. این‌ها مواردی است که باید به آن‌ها توجه شود.

عصر کرد

مارتا کاردناس، طراح غذا می‌گوید: «در برابر دوربین همه چیز از جمله غذا‌ها معنی‌ای دارند. برای ایده گرفتن، باید طرز فکر کارگردان هنری را بدانیم و تصاویر، عکس‌ها و نشریات آشپزی قدیمی را نگاه کنیم.»
غذای زیادی آماده می‌شود
در زمان فیلمبرداری، از هر غذایی چند نسخه باید باشد تا در برداشت‌های متعدد یک صحنه از آن‌ها استفاده شود. کریس اولیور، یکی از مشهورترین طراحان غذا در سینما و تلویزیون آمریکا، می‌گوید: «برای یک صحنه‌ی عید شکرگزاری من به 8 تا 24 بوقلمون نیاز دارم، چون هر بار که بوقلمون را می‌بُرند، یک بوقلمون جدید باید جایگزینش شود.»

عصر کرد

به علاوه صحنه‌هایی هستند که در آن‌ها بازیگران واقعاً غذا می‌خورند؛ اگر نیمی از یک همبرگر را بخورند، اما لازم به تکرار صحنه باشد، باید دوباره از اول یک همبرگر جدید بخورند. برای ساخت فیلم 2014 «سرآشپز» (Chef) نزدیک به 800 ساندویچ کوبایی آماده شد. جان فاورو، کارگردان فیلم می‌گوید: «باید بخورید و بعدش دوباره باید بخورید. برای هر زاویه و هر نمایی هم باید دوباره بخورید.»
در فیلم برخلاف عکس، تقریباً همیشه غذای واقعی پخته می‌شود
آماده سازی یک غذا تنها برای یک فوتوشوت بسیار متفاوت از کاری است که برای یک صحنه از فیلم انجام می‌شود. غذایی که از آن در کار عکاسی استفاده می‌شود ممکن است حتی قابل خوردن نباشد، اما هیچ کس متوجه آن نشود، اما در فیلم، به خصوص حالا که کارگردان‌ها از بازیگران می‌خواهند با غذای واقعی شان تعامل داشته باشند تا صحنه‌ها باورپذیرتر به نظر برسند، استفاده از یک غذای قلابی تقریباً غیرممکن است.

عصر کرد

در عین حال، با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیک همچون لنز‌های اچ‌دی، چیز‌های قلابی در تصویر مشخص می‌شوند و به همین دلیل است که تهیه کنندگان بیشتر و بیشتری به دنبال واقعی بودن صد در صدی همه‌ی چیز‌هایی هستند که در برابر دوربین قرار می‌گیرند. این مسأله در مورد غذا‌ها هم صدق می‌کند.
بعضی غذا‌ها به تصویر نهایی راه پیدا نمی‌کنند، اما تقریباً همیشه خورده می‌شوند

عصر کرد

معمولاً چیزی از غذا‌ها باقی نمی‌ماند. بازیگر‌ها معمولاً در سکانس‌های خود باید چیزی بخورند و این وظیفه‌ی عوامل پشت صحنه است که باقیمانده‌ی غذا‌ها را تمام کنند. هر چه هم که سر صحنه دست نخورده و خوب مانده باشد را می‌توان در یخچال و برای پروژه‌های دیگر نگه داشت، به خیریه‌ها اهدا یا از آن‌ها غذایی دیگر، مربا یا سس درست کرد.
سلامت بازیگران هم باید در نظر گرفته شود
بسیاری از غذا‌ها ساعت‌ها سر صحنه باقی می‌مانند و نه تنها باید در همه‌ی صحنه‌ها اشتهاآور به نظر برسند، بلکه باید خوب هم بمانند. گاهی غذای تازه‌ای به جایشان می‌گذارند و گاهی هم همان غذا را طوری درست می‌کنند که ماندگاری بیشتری داشته باشد. ماهی و غذا‌های دریایی غذا‌هایی هستند که زود خراب و به شدت سمی می‌شوند.

عصر کرد

در چنین مواردی، طراحان غذا باید به دنبال گزینه‌ی دیگری باشند که علاوه بر داشتن شباهت ظاهری، سالم هم بماند. ملیسا مک سورلی، طراح غذا می‌گوید: «من کلی صدف خوراکی قلابی درست کرده ام. با کاستارد، نوعی کرم شیرینی پزی درست شان می‌کنم. بعد رنگ شان می‌کنم و به آن‌ها شکل می‌دهم. دقیقاً مثل صدف خوراکی می‌شود.»
دائماً غذا‌های جدیدی اختراع و آماده می‌شود، حتی اگر هنوز چنین غذا‌هایی وجود نداشته باشد
آماده سازی یک مهمانی شام برای سال 3000 میلادی در سیاره‌ای خارج از کهکشان راه شیری به تحقیق و ابتکار زیادی نیاز دارد. سبزیجاتی اگر باشد احتمالاً شکل کاملاً متفاوتی خواهد داشت. طراحان غذا باید از قوه تخیل خود برای ساخت غذا‌هایی استفاده کنند که وجود ندارند، اما کماکان باید برای بیننده باورپذیر باشند. آن‌ها باید نه تنها مراقب ظاهر غذا بلکه، طعم، بافت و نحوه‌ی ارائه‌ی آن‌ها باشند.

عصر کرد

جنیس پون یکی از مشهورترین طراحان غذای تلویزیون آمریکا می‌گوید: «ممکن است دستکشی در دست بازیگر‌ها باشد که نه از جنس لاستیک، بلکه از جنس سیلیکون یا لاتکس برش خورده و قالب گیری شده باشد، بنابراین شباهتی به دست انسان نداشته باشد. باید حواستان باشد که چه غذایی سرو می‌کنید، چون بازیگر‌ها نمی‌توانند واقعاً از دست هایشان استفاده کنند. آن‌ها با دستکش غذا می‌خورند.»
طراحان غذا از طیف وسیعی از وسایل آشپزی استفاده می‌کنند
اگر می‌خواهید بدانید که طراحان غذا برای انجام کار خود به چه چیز‌هایی نیاز دارند، وسایلی که در آشپزخانه دارید را ضربدر 10 کنید، به اضافه‌ی یک مجموعه ابزار مخصوص برای انجام کار‌های مختلف، مثل موچین، برس، سرنگ، اسپری، مشعل یا اسپری‌های منجمد کننده.

عصر کرد

محل فیلمبرداری اغلب در یک جای دورافتاده یا جایی است که هیچ آشپزخانه‌ای در دسترس نیست، به همین دلیل طراحان غذا آشپزخانه‌ی سیاری مخصوص به خود دارند. این آشپزخانه‌ها در حقیقت خودرو‌های کاروان مدرن و پیشرفته‌ای مجهز به تمام چیز‌هایی هستند که طراحان غذا برای آماده سازی غذا‌های خود در هر جایی نیاز دارند.
غذا‌ها باید مطابق با رژیم غذایی بازیگران باشند
پیش از آغاز فیلمبرداری، تیم تهیه‌ی غذا باید از رژیم غذایی یک به یک بازیگران باخبر شوند. بازیگران ممکن است به حساسیت غذایی دچار یا به خاطر نقش شان تحت یک رژیم غذایی موقت باشند. در هالیوود غذا‌های مخصوص متناسب با انتخاب‌های شخصی افراد تهیه می‌شود. کریس اولیور، آشپز، زمانی را به یاد می‌آورد که یک بازیگر گیاهخوار برای سکانسی باید نیمرو می‌خورد، اما به خاطر گیاهخوار بودنش مایل به این کار نبود.

عصر کرد

گروه تهیه‌ی غذا مجبور شدند نیمرویی درست کنند که شبیه به تخم مرغ، اما مناسب گیاهخوار‌ها باشد: «چطور تخم مرغ گیاهی درست کردیم؟ اگر بخواهم بگویم… با آشپزی مولکولی. حتی نمی‌توانم نحوه‌ی انجامش را برایتان توضیح دهم، اما می‌توانم انجامش دهم. آن نیمرو را با انبه و توفو درست کردیم. اگر آن صحنه را ببینید نمی‌توانید فرق شان را تشخیص دهید.»
منبع:روزیاتو
انتهای پیام/