عصر کرد -
خبرگزاری فارس کردستان/ محمد هادیفر؛ اردیبهشت با طراوت‌ترین ماه پهندشت کردستان با طبیعتی زیبا و کوه های سرشار از نعمت روئیدن و دشت‌هایی مملو از پروریدن با مردمانی از جنس مهربانی در سال 1388 شاهد آغازی نو در حیات سیاسی خود بود این رویش نو، ظرفیت تبدیل شدن به مبداء تاریخی برای جامعه قومی و مذهبی نه تنها کردستان بلکه برای دیگر اقوام و مذاهب کشوررا دارا است.
پیام این سفر و حضور هشت روزه رهبر معظم انقلاب در بین مردم خونگرم و قدرشناس کردستان زمینه ساز طرح دیدگاهی نو در سپهر سیاسی اصیل‌ترین مردم سرزمین ایران زمین بود. استقبال بی‌سابقه مردم از رهبری و اقبال رهبری به جامعه کردستانی در میدان اقبال رویکردی نو را در تاریخ معاصر کردستان گشود که جا دارد این میدان به یاد آن دیدار و آن اقبال دوسویه، به نام میدان اقبال ابقا و در وجه تسمیه آن تجدید حیات گردد.
طرح دیدگاه‌های راهبردی در خصوص اقوام و مذاهب یکی از جلوه‌های ماندگار این سفر بود که مع‌الاسف نه دولت خیال‌پرور سابق و نه دولت اشرافی‌پرور؛ لاحق آن را درک نکردند و این جفایی بود که از سوی دولت‌ها در حق این ندای همبستگی ملی در عرصه سیاسی کردستان صورت گرفت.
با مروری برچند محور راهبردی و اساسی آن می توان به کنه این تحول بنیادین تاریخی پی برد." ایران سرزمین همه کردها "، "کردستان سرزمین فرهنگی "، "کرد برای ایران درمنطقه فرصت" و "زبان کردی سرمایه ملی" از راهبردهای قومی بود بطوری که می‌توان گفت دربند سوم این راهبرد هرگونه زیست سیاسی کردها در منطقه خاورمیانه را برای ایران یک فرصت قلمداد نمودند. همچنین در حوزه سیاسی و امنیتی معظم‌له در نگاهی متفاوت زنگاره.های سه دهه قبل را از چهره پاک کردستان زدودند و با طرح دلجوئی از آسیب دیدگان ناآرامی‌های اوایل انقلاب در کردستان زمینه انفعال و بازگشت بسیاری از بیراهه رفتگان را به محفل پرمحبت خانه پدری فراهم آوردند.
همچنین "اهانت به مقدسات اهل سنت حرمت شرعی و حرمت ابدی دارد" ازجمله راهبردهای دوراندیشانه رهبرمعظم انقلاب در حوزه مذهبی در این روز تاریخی بود. فریاد حرمت ابدی مقدسات اهل سنت به گوش همه مسلمانان رسید واین ندای وحدت آفرین مکمل ندای وحدت بخش مرحوم شیخ محمود شلتوت از علمای تراز اول مصر و رئیس جامعه الازهر بود که در هفتاد سال پیش، پیروی از مذهب جعفری را نه تنها رد نکرد بلکه آن را نیزدرکنار مذاهب چهارگانه اهل سنت جایز شمرد واینک یک عالم شیعی و از جایگاه حاکم کشوری اسلامی، درجمع مخاطبین اهل سنت با صدای رسا اهانت به مقدسات اهل سنت را حرام شرعی برشمرد و بدین گونه ندای تقریب و تعایش عملی ازایران تا مصربگوش جهانیان رسید و بدینسان قوص ارتباط معنوی در دوسوی جهان اسلام برقرار گردید.
هر چند این سفر دست آوردهای مادی گسترده‌ای داشت که پس از 12سال همچنان جاری وساری می‌باشد اما در مقایسه با عمق تولید گفتمانی سفرقابل قیاس نمیباشد. چون جامعه کردستانی پس از سه دهه مهجوریت و مظلومیت نیازمند عظمت و جایگاه بازیافته خود در عرصه ملی بود که با این سفر بدرستی بدان دست یافت. لذا این سفر و دستاورهای معنوی ان برای جامعه کردستانی به مراتب والاتر و بالاتر از دست آوردهای مادی آن بود چون کردستان یکی ازمناطق غنی ایران بلحاظ منابع طبیعی و موقعیت اقلیمی و نیروی کارآمد می‌باشد و تنها کمبود آن جایگاه ملی بود که می‌توان گفت با این سفرزمینه تحققش فراهم گردید اگرچه پیام این سفر از سوی کسانی که باید دریافت می‌شد دریافت نشد و تنها نشانی که از آن عظمت گفتمانی دریافت کردند، شعارگونه هایی مانند؛" کردستان سرزمین فرهنگی" و "زبان کردی سرمایه ملی" بود که تکراری و ملال‌آور بوده چونکه با نگاهی تشریفاتی بدان نگریسته وآنرا زینت بخش محافل فرهنگی و هنری و ژست‌های سیاسی برخی مدیران گردیده است علت بی‌مهری به این راهبردها بیشتر ناشی از عدم فهم عمیق از ضرورت‌ها و بایستگی‌های همبستگی ملی مدیران از حوزه منافع ملی درمناطق قومی و مذهبی می‌باشد.
شوربختانه کسی به عمق این نگاه گفتمانی نپرداخت در حالی که این دیدگاه می‌توانست راهگشای بسیاری از مشکلات مدیریتی و از همه مهمتر موجب سرزندگی و نشاط اجتماعی جامعه کردستانی می‌گردید.
این رویکرد حکیمانه نه تنها از منظر شهروندان کرد ایرانی بلکه کردهای ساکن دیگر کشورها از این وسعت نگرش یک رهبر منطقه‌ای به کردها خرسند و خوشنود گشتند.این عظمت بازیافته می‌توانست گشابش جدی و پایداری را در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و حتی در توسعه همه جانبه در بر داشته باشد روح این گشایش بدرستی احصا نشد و گرنه نیازی به کلاهبرداری برخی جریانات سیاسی نبود که با هدف رای آوری به طرح مسائل جنجالی بی محتوا و عوامفریبانه‌ای دست بزنند در حالیکه جامع‌ترین دیدگاه در خصوص اقوام و مذاهب دراین راهبردهای سفر نهفته بود.
بهرحال با این گشایش دیدگاهی جایگاه واقعی کردها درپیکره ایران تثبیت گردید و با این منشور برابری، مراتب فرضی شهروندی بصورت واقعی حذف گردید و خطوط جغرافیایی جایگزین خطوط قومی و مذهبی گردید ولی در پیاده کردن آن قصوری کردند که جا دارد مفاد این سفر تکرار ناشدنی در سالگرد آن بصورت مطالبه‌ای بجا مطرح گردد و مطالبه‌ای بجاست اگر گفته شود فضای کردستان بعد از سفر با کردستان قبل از سفر یکسان نخواهد بود.
انتهای پیام/2330/70