چاپ

عصر کرد - - مجمع گفت‌وگوی تهران، به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین سکو‌های دیپلماسی ایران، فرصتی برای تبادل نظر، ارتقای تفاهم و تبیین نقش محوری ایران در نظم نوین منطقه‌ای و جهانی فراهم می‌کند.
سنتی چهل‌ساله در خدمت دیپلماسی نوین مجمع گفت‌وگوی تهران که ریشه در کنفرانس‌های خلیج‌فارس، آسیای مرکزی و قفقاز و افغانستان دارد، اکنون به‌عنوان یک سکوی جامع و بازتعریف‌شده، جایگاهی بی‌بدیل در دیپلماسی ایران یافته است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
این رویداد که پس از وقفه‌ای یک‌ساله به دلیل فقدان شهید رئیسی و شهید امیرعبداللهیان برگزار می‌شود، امسال با حضور 200 هیئت خارجی از 53 کشور، شامل وزرای خارجه، سفرا، مقامات سابق و اندیشمندانی از مناطق مختلف جهان، از جمله خلیج‌فارس، اروپا، آسیا و حتی آمریکای شمالی، بار دیگر قدرت نرم ایران را به نمایش می‌گذارد. خطیب‌زاده، رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، تأکید کرده است که این مجمع نه‌تنها یک رویداد ملی، بلکه صحنه‌ای برای تبیین نقش ایران به‌عنوان کنشگری مسئول در نظم نوین جهانی است. برگزاری 40 جلسه تخصصی، پنل‌های گفت‌وگوی زنده و جلسات استودیویی که برخی از آنها بعداً در دسترس عموم قرار خواهد گرفت، نشان‌دهنده عزم ایران برای ایجاد فضایی شفاف و فراگیر برای تبادل نظر است. حضور 50 رسانه بین‌المللی و داخلی برای پوشش این رویداد نیز گواهی بر اهمیت جهانی این مجمع است. به گزارش وزارت امور خارجه ایران، این رویداد با همکاری تمامی دستگاه‌های مرتبط با سیاست خارجی برگزار می‌شود، نشان‌دهنده وفاق ملی در پیشبرد اهداف دیپلماتیک است.
عاملیت منطقه‌ای: محور گفت‌و‌گو‌های تهران عنوان محوری مجمع امسال، «عاملیت منطقه‌ای در نظم یا بی‌نظمی جهانی» است. این عنوان نشان‌دهنده رویکردی آینده‌نگر و استراتژیک به مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی است. در جهانی که با چالش‌هایی چون بی‌نظمی در نظام بین‌الملل، تجاوزات رژیم صهیونیستی، تحریم‌های غیرقانونی و تحولات سریع در غرب آسیا مواجه است، ایران با برگزاری این مجمع به‌دنبال تبیین نقش خود به‌عنوان یک بازیگر فعال و مسئول است. جلسات تخصصی این رویداد به موضوعاتی چون آخرین وضعیت فلسطین، آینده مقاومت، سناریو‌های پیش‌رو در منطقه، ساختار‌های جایگزین نظام بین‌الملل و تأثیر تحریم‌ها بر روابط بین‌المللی خواهد پرداخت.
حضور هیئت‌هایی از سازمان ملل و کشور‌های کلیدی خلیج‌فارس، از جمله عربستان سعودی، نشان‌دهنده تلاش ایران برای ایجاد اجماع منطقه‌ای و تقویت همکاری‌های چندجانبه است. این رویکرد نه‌تنها به کاهش تنش‌های منطقه‌ای کمک می‌کند، بلکه جایگاه ایران را به‌عنوان میانجی‌گری قدرتمند در معادلات جهانی تثبیت می‌کند. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که مجمع تهران به‌عنوان یک ابتکار دیپلماتیک، فرصتی برای گفت‌و‌گو‌های غیررسمی میان بازیگران منطقه‌ای فراهم می‌کند که می‌تواند به کاهش تنش‌ها در خلیج‌فارس منجر شود.
از خلیج‌فارس تا اروپا: تنوعی بی‌سابقه در مشارکت جهانی یکی از ویژگی‌های برجسته مجمع گفت‌وگوی تهران 1404، تنوع بی‌سابقه مشارکت‌کنندگان است. از کشور‌های حوزه خلیج‌فارس گرفته تا قدرت‌های آسیایی مانند چین، هند و ژاپن و همچنین حضور 40 مقام ارشد از اروپا، از جمله نمایندگان آلمان، انگلیس و اروپای شرقی، این مجمع به صحنه‌ای برای نمایش نفوذ دیپلماتیک ایران تبدیل شده است.
حضور نمایندگان ارشد از افغانستان و حتی مهمانانی از آمریکای شمالی، در کنار هیئت سازمان ملل، نشان‌دهنده ظرفیت ایران در جذب بازیگران مختلف جهانی است. این تنوع، برخلاف برخی ادعا‌های رسانه‌های غربی که ایران را منزوی جلوه می‌دهند، حاکی از اعتماد بین‌المللی به نقش‌آفرینی ایران در گفت‌و‌گو‌های جهانی است.
فلسطین؛ زخمی که جهان را به هم می‌آورد یکی از محور‌های کلیدی مجمع، موضوع فلسطین است. در حالی که رژیم صهیونیستی بیش از 50 هزار غیرنظامی فلسطینی را به شهادت رسانده، جمهو ری اسلامی ایران در این مجمع به دنبال تقویت صدای مقاومت و جلب توجه جهانی به این فاجعه است. جلسات تخصصی درباره فلسطین، با حضور نمایندگان سازمان ملل و کشور‌های حامی آرمان فلسطین، فرصتی است برای تبیین نقش مقاومت در برابر اشغالگری و ارائه سناریو‌های عملی برای آینده. این تمرکز، نه‌فقط بازتاب تعهد ایدئولوژیک ایران، بلکه بخشی از استراتژی دیپلماتیک آن برای جلب حمایت جهانی در برابر سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه غرب است.
تنش صفر؛ رویای ایران برای خاورمیانه‌ای آرام عنوان «عاملیت منطقه‌ای در نظم یا بی‌نظمی جهانی» برای مجمع امسال، انتخابی اتفاقی نیست. جهان امروز درگیر طوفانی از بحران‌هاست: از جنگ اوکراین تا رقابت‌های اقتصادی میان آمریکا و چین. در این میان، خاورمیانه همچنان کانون تحولات جهانی است. ایران، با درک این واقعیت، در مجمع تهران به دنبال بازتعریف نقش کشور‌های منطقه در نظم جهانی است. محور‌های این رویداد، از وضعیت فلسطین و مقاومت تا تجاوزات رژیم صهیونیستی، تحریم‌های بین‌المللی و ساختار‌های جایگزین نظام جهانی، نشان‌دهنده عزمی جدی برای ارائه راه‌حل‌های بومی به جای پذیرش الگو‌های تحمیلی غرب است.
همچنین، ایران در سال‌های اخیر نشان داده که می‌تواند تنش‌ها را به همکاری تبدیل کند. حضور گسترده کشور‌های خلیج‌فارس در این رویداد نیز، پیامی روشن به رقبای منطقه‌ای و جهانی ایران است: تهران به جای تقابل، به دنبال هم‌افزایی است.
چالش‌های پیش‌رو: از تحریم تا سوءبرداشت‌ها یکی دیگر از محور‌های حساس مجمع، بحث تحریم‌های بین‌المللی است. ایران، که از دهه‌ها پیش تحت فشار تحریم‌های آمریکا و متحدانش قرار دارد، در این رویداد به دنبال ارائه راهکار‌هایی برای دور زدن این محدودیت‌هاست. جمهوری اسلامی ایران با گسترش تجارت با چین و امضای توافق‌نامه‌های مالی با روسیه، توانسته است وابستگی خود به نظام مالی غربی را کاهش دهد. جلسات تخصصی درباره تحریم‌ها، با حضور کارشناسانی از کشور‌های تحت تحریم مانند ونزوئلا و کوبا، فرصتی است برای تبادل تجربه و طراحی ساختار‌های مالی جایگزین. این تلاش، نه‌فقط برای ایران، بلکه برای کل منطقه که از تبعات تحریم‌ها رنج می‌برد، حیاتی است.
مجمع تهران: گامی به‌سوی نظم نوین منطقه‌ای مجمع گفت‌وگوی تهران 1404 نه‌تنها یک رویداد دیپلماتیک، بلکه نمادی از عزم ایران برای بازتعریف نقش خود در نظم نوین منطقه‌ای و جهانی است. با تمرکز بر عاملیت منطقه‌ای، این مجمع به ایران امکان می‌دهد تا به‌عنوان یک بازیگر پیشرو در ایجاد اجماع و کاهش تنش‌های منطقه‌ای معرفی شود. حضور گسترده رسانه‌های بین‌المللی، نیز نشان‌دهنده اهمیت جهانی این مجمع است.
ضمن اینکه باید گفت که این مجمع نه‌تنها یک رویداد دیپلماتیک، بلکه نمایشی از بلوغ استراتژیک ایران در جهانی پرآشوب است. این رویداد، که با حمایت همه‌جانبه دستگاه‌های داخلی و هدایت چهره‌هایی مانند سیدعباس عراقچی شکل گرفته، فرصتی است برای ایران تا نه‌فقط چالش‌های نظام بین‌الملل را نقد کند، بلکه راه‌حل‌هایی خلاقانه برای آینده ارائه دهد. از فلسطین تا تحریم‌ها، از تنش‌زدایی منطقه‌ای تا بازتعریف نظم جهانی، تهران در این دو روز به صحنه‌ای برای گفت‌و‌گو‌های بی‌پرده و سازنده تبدیل می‌شود.
در پایان، در جهانی که صدا‌ها اغلب در هیاهوی قدرت‌های بزرگ گم می‌شوند، مجمع گفت‌وگوی تهران صدایی است که نه‌فقط شنیده می‌شود، بلکه آینده را شکل می‌دهد.