بزرگنمايي:

عصر کرد - به گزارش خبرنگار مهر، زری اماد نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «فصل زرد» که در تماشاخانه صحنه آبی روی صحنه است درباره روند شکل‌گیری نمایش گفت: زمانی که شروع به نوشتن «فصل زرد» کردم، تنها به زردی چهره، لحن سرد، دست‌های بی‌حس، بی‌انگیزگی، بی‌هدف بودن، تکرار، روزمرگی و حتی روزمُردگی جوانان فکر می‌کردم.
وقتی نگاهی به اطراف آدم‌های کنارمان می‌اندازیم و هیچ دریافتی از حال خوبشان نداریم، با یک نگاه سطحی می‌فهمیم که درون یک آتشفشان ایستاده‌ایم که هر لحظه امکان دارد فورانی سوزنده و نابودکننده داشته باشد. وقتی نسل طلایی و آینده‌ساز یک مملکت دچار فروپاشی و یک بیماری مزمن روحی است، چه کاری از دستمان برمی‌آید؟ بنابراین به این نتیجه رسیدم که باید این مسائل را بنویسم چون به عنوان یک هنرمند، تنها می‌توانستم بنویسم و آن را به شکل یک نمایش صحنه‌ای اجرا کنم. وی درباره موضوع و مضمون نمایش یادآور شد: «فصل زرد» روایت آدم‌هایی است که به دنبال یک تکیه‌گاه هستند؛ روایتی از عشق و زندگی، خشم و نفرت، رویا و آرزوهای نافرجام در طبقات خاکستری جامعه. در واقع، اشک‌ها و لبخندهایی که در گوشه قلب نوجوانان و جوانان ما خشک می‌شود و به زودی گرد پیری روی موهای کم‌پشت و چشم‌های بی‌فروغشان می نشیند. نمایش «فصل زرد» داستان یک ساختمان نیمه‌کاره را روایت می‌کند که طبقه به طبقه، قصه‌های آدم‌ها را در خود پنهان کرده است. همه زیر یک سقف ناتمام با رویاهایی که هنوز به پایان نرسیده‌اند، زندگی می کنند.
اماد ضمن اشاره به اینکه تمرینات این نمایش حدود 6 ماه به طول انجامید، درباره انتخاب بازیگران متذکر شد: تیم نمایش «فصل زرد» هر روز به مدت پنج ساعت تمرین می‌کردند و در تلاش بودند تا رویکردهای اجتماعی را به بهترین شکل ممکن به چالش بکشند. در مرحله اول، تست بازیگری برگزار کردیم، زیرا در یک صحنه نیاز به هفت دختر بچه 14 ساله داشتیم. تقریباً دو هفته درگیر این تست‌ها بودیم تا بتوانیم بچه‌هایی را پیدا کنیم که بتوانند در این اپیزود بازی کنند. همچنین از قبل با تعدادی از بازیگران که در کار قبلی‌ام نیز نقش‌آفرینی کرده بودند، در ارتباط بودم. با آنها صحبت کردم و نتیجه این شد که به جز خودم، 17 بازیگر دیگر نیز روی صحنه می آیند و نقش‌آفرینی می‌کنند. همه ما به نوعی به این کار دلبسته شده‌ایم و شش ماه در کنار هم زندگی کردیم.
نویسنده و کارگردان نمایش «فصل زرد» درباره بازخورد تماشاگران بیان کرد: از ابتدای اردیبهشت، اجرای «فصل زرد» آغاز شده و در این چند اجرا، حال و هوای تماشاگران بی‌نظیر بوده است. آنها از اجرا لذت برده‌اند و من شاهد اشک‌ها و لبخندهایی بودم که برایم بسیار ارزشمند است. حتی در چند اجرای اول، تماشاگران تکراری داشته‌ایم.
اماد درباره چالش‌های اجرا در سالن‌های خصوصی گفت: برای اولین بار است که در یک سالن خصوصی اجرا می‌کنم، چه به عنوان بازیگر و چه به عنوان کارگردان. بعد از مشکلات اساسی که در بخش خصوصی تئاتر تجربه کردم، حاضر به بازبینی برای سالن‌های خصوصی نبودم زیرا معتقدم که تنها یک بازبینی وجود دارد و آن هم باید توسط شورای نظارت انجام شود. من باید برای شورای نظارت بازبینی انجام دهم و سال‌هاست که این قانون را می‌شناسم و به آن احترام می‌گذارم. اما مفهوم بازبینی سالن را نمی‌فهمم؛ یک سالن باید نمایشنامه را بپذیرد و بارگذاری کند. در واقع، باید نمایشنامه را دوست داشته باشد. چرا من باید بازبینی انجام دهم؟
وی ادامه داد: در شرایط بسیار سختی که به هم ریخته بودم، به تماشاخانه صحنه آبی معرفی شدم. از این آشنایی بسیار خوشحالم که توانستم این اثر را با کمک مدیریت تماشاخانه به بهترین شکل ممکن روی صحنه ببرم. همچنین جا دارد از گروه خودم نیز تشکر کنم؛ قطعاً صبوری و همکاری گروه کارگردانی، عوامل فنی و پشت صحنه سهم عظیمی در شکل‌گیری این نمایش داشتند.
این بازیگر و کارگردان تئاتر در پایان صحبت هایش گفت: متأسفم که بگویم هنرمندان در شرایط سختی کار می‌کنند و باید این شرایط را بپذیرند و درک کنند. گاهی اوقات لازم است گردن کج کنند تا این دشواری‌ها آنها را از پا درنیاورد. ما فهمیده‌ایم که شرایط سخت است و دیگر نیازی به خودزنی نیست، حداقل خودمان به خودمان آسیب نزنیم. متأسفم از اینکه برخی هنرمندان برای دیده شدن، برای پرش، برای بودن و برای صندلی و میزهای پوشالی، قلوه‌سنگ‌های بزرگی را حمل می‌کنند که قلب، سَر، قلم‌پا و دستی که به قلم هنر تطهیر شده، بشکنند. هزاران بار متأثرم که برای گرفتن یک حق، باید حقوق دیگران را باطل کرد و در نهایت از ماست که بر ماست.
نمایش «فصل زرد» در پنج اپیزود مشکلات و مسائل مربوط به جوانان را در قالب درام به تصویر می‌کشد. سرقت، اعتیاد، ناهنجاری‌های اجتماعی، حد فاصل بین فضای مجازی و واقعیت، درگیری‌ها و تنش‌های بی‌انگیزه و اتباع خارجی موضوع قصه‌های این نمایش هستند.
کد خبر 6449375