بزرگنمايي:

عصر کرد - روان پریشی و انزوای اجتماعی مرتبط با اختلالات شنوایی ظاهراً نقش کلیدی در بروز بیماری‌های قلبی دارد.

یک پژوهش 11 ساله نشان داده است که کاهش شنوایی با افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی مرتبط است. محققان می‌گویند روان‌پریشی و انزوای اجتماعی مرتبط با اختلالات شنوایی نقش کلیدی در بروز بیماری‌های قلبی دارند.
براساس گزارش The Independent، تاکنون هیچ مطالعه جامعی درباره ارتباط بین کاهش شنوایی و افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی انجام نشده است. محققان دانشگاه پزشکی جنوب چین نیز در پژوهش جدید خود این شکاف را پر کرده‌اند. آنها در این پژوهش داده‌های 164 هزار و 431 نفر را به مدت 11 سال بررسی کردند.
ارتباط بین اختلالات شنوایی و نارسایی قلبی
براساس مقاله منتشرشده در ژورنال Heart، محققان داده‌های 164 هزار و 431 نفر را بررسی کردند؛ هیچ‌کدام در ابتدا نارسایی قلبی نداشت. میانگین سنی شرکت‌کنندگان نیز 56 سال و تقریباً 55 درصد از آنها زن بودند. برای سنجش قدرت شنوایی این افراد از آزمون اعتبارسنجی سه‌گانه و آستانه دریافت گفتار (SRT) استفاده شد. شرکت‌کنندگانی که از سمعک استفاده نمی‌کردند، براساس عملکردشان در این آزمون‌ها به سه گروه طبقه‌بندی شدند: طبیعی (88 درصد)، ناکافی (10.5 درصد) و ضعیف (1.5 درصد).
از سویی انزوای اجتماعی این افراد براساس تعداد افرادی که در خانه با او زندگی می‌کنند، تعداد دفعات ملاقات با دوستان یا خانواده و فعالیت‌های اجتماعی ارزیابی شد. کسانی که امتیاز 2 یا 3 داشتند به عنوان منزوی طبقه‌بندی شدند. همچنین روان‌پریشی و روان‌رنجوری این افراد بررسی شد.
طی یک دوره پیگیری تقریباً 11 ساله 4 هزار و 449 نفر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان دریافتند افرادی که آستانه دریافت گفتار بالاتری داشتند (یعنی برای درک کلمات باید با صدای بلندتری با آنها صحبت شود) بیشتر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان می‌گویند: «در مقایسه با افراد با شنوایی طبیعی، شرکت‌کنندگان با شنوایی ناکافی، شنوایی ضعیف یا که از سمعک استفاده می‌کردند، بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی بودند.»
محققان همچنین دریافتند که سطوح بالای SRT با روان‌پریشی، انزوای اجتماعی و روان‌رنجوری ارتباط داشت. به گفته محققان، عوامل روانشناختی نقش میانجی مهمی در ارتباط بین اختلالات شنوایی و بیماری‌های قلبی ایفا می‌کنند.