بزرگنمايي:

عصر کرد - مطالعات نشان می‌دهد که زنان در سال‌های بزرگسالی روزانه بیشتر از مردان صحبت می‌کنند. این یافته پرسش‌های جدیدی درباره تأثیر نقش‌های اجتماعی مطرح می‌کند.

کلیشه‌های خاصی در مورد میزان صحبت‌کردن زنان و مردان وجود دارد، اما علم در این مورد چه می‌گوید؟ مطالعه‌ی جدید و جامعی نشان می‌دهد که زنان در بیشتر دوره‌ی میانسالی زندگی خود بیشتر از مردان صحبت می‌کنند.
به نقل از ساینس‌آلرت، مطالعه‌ی جدید نشان داد که زنان در بازه‌ی سنی 25 تا 64 سال، روزانه به‌طور میانگین 3٬275 کلمه بیشتر از مردان صحبت می‌کنند که معادل 20 دقیقه مکالمه‌ی بیشتر در روز است. در سایر گروه‌های سنی، اختلاف قابل‌توجهی مشاهده نشد.
کالین تیدول، روانشناس بالینی از دانشگاه آریزونا، می‌گوید: «یک فرضِ بین‌فرهنگی قوی وجود دارد که زنان بسیار بیشتر از مردان صحبت می‌کنند. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا این فرض زمانی که به صورت تجربی مورد آزمایش قرار می‌گیرد صحیح است یا خیر.»
زنان در بازه‌ی سنی 25 تا 64 سال، بیشتر از مردان صحبت می‌کنند
برخی از محققان مطالعه‌ی جدید، در مطالعه‌ای در سال 2007 شرکت داشتند که نشان داد زنان و مردان تقریباً به یک اندازه، یعنی درحدود 16هزار کلمه در روز صحبت می‌کنند. اما در تحقیق جدید، داده‌های گسترده‌تری بررسی شدند که شامل 2٬197 شرکت‌کننده از چهار کشور، 14 سال جمع‌آوری داده‌ها و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها بر اساس گروه‌های سنی مختلف بود.
قطعات کوتاهی از مکالمات به‌طور تصادفی، با استفاده از دستگاه ضبط الکترونیکی ویژه‌ای که شرکت‌کنندگان در طول زندگی روزمره‌ی خود می‌پوشیدند، ضبط و جمع‌آوری شد. در مجموع، 631٬030 کلیپ‌های صوتی ضبط‌شده از محیط، استفاده و از طریق مدل‌های آماری پردازش شد.
داده‌های جدید جزئیاتی را نشان داد که مطالعه‌ی سال 2007 از آن‌ها غافل شده بود؛ از جمله اینکه زنان در اوایل جوانی تا میانسالی بیشتر از مردان صحبت می‌کنند. اما این داده‌ها دلیل تعداد کلمات بیشتر زنان را مشخص نمی‌کنند. بااین‌حال، محققان حدس می‌زنند که یکی از عوامل می‌تواند صحبت‌کردن مادران با فرزندانشان باشد؛ چراکه در بسیاری از نقش‌های جنسیتی، زنان اغلب مسئولیت مراقبت از کودکان را بر عهده دارند.
این نمودار نشان می‌دهد که زنان (قرمز) و مردان (آبی) روزانه چند کلمه صحبت می‌کنند. محور عمودی تعداد تخمینی کلمات گفته‌شده در روز را نمایش می‌دهد، و محور افقی میزان پراکندگی افراد در این بازه‌ها را مشخص می‌کند. خط‌چین‌های افقی میانگین تعداد کلمات گفته‌شده برای هر گروه را نشان می‌دهند. در این مطالعه، 874 مرد و 1٬323 زن شرکت کرده‌اند.
ماتیاس مل، روانشناس از دانشگاه آریزونا، می‌گوید: «اگر عوامل زیستی مانند هورمون‌ها علت اصلی این تفاوت بودند، این اختلاف باید در جوانان نیز مشاهده می‌شد. همچنین اگر تغییرات اجتماعی و فرهنگی عامل اصلی بودند، انتظار داشتیم که با افزایش سن، تفاوت بیشتری بین [تعداد کلمات] زنان و مردان مشاهده شود. اما هیچ‌یک از این الگوها در داده‌ها دیده نشد.» در نتیجه، این دو عامل، یعنی عوامل زیستی و تغییرات اجتماعی بین نسل‌ها، نمی‌توانند به‌تنهایی دلیل تفاوت در میزان صحبت کردن زنان و مردان باشند.
بین مردان و زنان در سنین مختلف تفاوت زیادی وجود داشت و بسیاری از افراد شرکت‌کننده با هنجارهای آماری مطابقت نداشتند. برخی افراد از هر دو جنس پرحرف بودند و برخی دیگر بسیار کم‌حرف. برای مثال، کم‌حرف‌ترین فرد در این تحقیق یک مرد بود که فقط 62 کلمه در روز صحبت می‌کرد. در مقابل، پرحرف‌ترین شرکت‌کننده نیز یک مرد بود که روزانه 124٬134 کلمه حرف می‌زد؛ یعنی اگر این فرد روزانه 8 ساعت می‌خوابید، در باقی ساعات بیداری، به‌طور متوسط در هر دقیقه حدود 130 کلمه صحبت می‌کرد.
همچنین داده‌ها نشان دادند که میزان مکالمات افراد، بدون توجه به سن و جنسیت، به‌مرور زمان کاهش یافته است. محققان این کاهش را به افزایش استفاده از صفحه‌های نمایش مثل گوشی‌های هوشمند و کامپیوتر نسبت می‌دهند.
حتی با وجود اینکه مطالعه‌ی جدید از تحقیق سال 2007 بسیار گسترده‌تر است، محققان می‌گویند همچنان ابهامات بیشتری در نتایج وجود دارد. برای مثال، مشخص شد که زنان در اوایل تا میانه‌ی بزرگسالی، روزانه بین 1٬500 تا 3٬600 کلمه بیشتر از مردان صحبت می‌کنند این مقدار دامنه‌ی گسترده‌ای دارد؛ در حداقل حالت، زنان روزانه فقط حدود 10 دقیقه بیشتر از مردان صحبت می‌کنند، اما در حداکثر حالت، این اختلاف به 23 دقیقه در روز می‌رسد. برای بررسی دقیق‌تر این نتایج و جدا‌کردن عوامل مختلف تأثیرگذار به‌جز جنسیت و جدا کردن زنان از مردان، نمونه‌های بسیار بزرگ‌تری موردنیاز است.
در تحقیقات آینده، تیم محققان قصد دارد عادات گفت‌وگو و ارتباط آن با سلامت کلی را با دقت بیشتری بررسی کند. مل می‌گوید: «شواهد بسیار محکمی نشان می‌دهند که تعاملات اجتماعی به اندازه‌ی فعالیت بدنی و خواب برای سلامت مهم است. این هم نوعی رفتار مرتبط با سلامت محسوب می‌شود.»
تحقیق در مجله‌ی شخصیت و روان‌شناسی اجتماعی منتشر شده است.