بزرگنمايي:

عصر کرد - بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی است که به تدریج حافظه، مهارت‌های تفکر و توانایی انجام کارهای روزمره را از بین می‌برد. اکثر افراد مبتلا به شکل دیررس این بیماری، علائم را در میانه‌های دهه 60 زندگی خود نشان می‌دهند. در حال حاضر، هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال 2050 بیش از 100 میلیون نفر در سراسر جهان تحت تأثیر این بیماری قرار خواهند گرفت.

دانشمندان بیمارستان Brigham and Women اخیراً پروتئین جدیدی را شناسایی کرده‌اند که ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشد. تحقیقات آلزایمر مدت‌هاست که بر دو پروتئین مضر، آمیلوئید بتا (Aβ) و تاو (tau) متمرکز شده است که در مغز تجمع می‌یابند و تصور می‌شود که محرک اصلی بیماری هستند.
با این حال، در برخی موارد، شدت علائم آلزایمر با سطح این پروتئین‌ها مطابقت ندارد، که نشان می‌دهد عوامل دیگری نیز ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند.
در این مطالعه، محققان به دنبال یافتن پروتئین‌های دیگری بودند که ممکن است در آسیب سلول‌های عصبی و تخریب مغز نقش داشته باشند. آن‌ها عصاره‌های مغزی انسان را بر روی نورون‌های کشت‌شده در آزمایشگاه آزمایش کردند و از نمونه‌های حدود 40 نفر استفاده کردند.
این افراد به سه دسته تقسیم شدند: افراد مبتلا به آلزایمر، افرادی که سطح بالایی از Aβ و تاو داشتند اما از آلزایمر محافظت شده بودند، و افرادی که بدون آلزایمر بودند و مقدار کمی یا هیچ Aβ و تاو در مغزشان نداشتند.
یافته‌های آن‌ها به پروتئینی به نام گانگلیوزید GM2 فعال‌کننده (GM2A) اشاره کرد. این پروتئین توانست فعالیت نورون‌ها را کاهش دهد و به نئوریت‌ها—شاخه‌های کوچکی که به ارتباط سلول‌های عصبی با یکدیگر کمک می‌کنند—آسیب برساند. این اثرات نشان می‌دهد که GM2A ممکن است در شروع آلزایمر، تشدید پیشرفت آن یا هر دو نقش داشته باشد.
جالب اینجاست که GM2A به اختلال مغزی دیگری نیز مرتبط است، یک بیماری ذخیره‌ای لیزوزومی شبیه به تی-ساکس. مانند آلزایمر، تی-ساکس منجر به تخریب نورون‌ها می‌شود. این ارتباط می‌تواند به محققان کمک کند تا درک بهتری از چگونگی تخریب سلول‌های مغزی در بیماری‌های نورودژنراتیو به دست آورند.
با شناسایی GM2A به عنوان یک عامل بالقوه در بروز آلزایمر، این مطالعه امکان‌های جدیدی را برای تحقیقات آینده باز می‌کند. دانشمندان امیدوارند که بررسی بیشتر این پروتئین بتواند به درمان‌های بهتر یا حتی روش‌های جدیدی برای پیشگیری از این بیماری منجر شود.