بزرگنمايي:

عصر کرد - یزدان پرونده در یادداشتی نوشت: از دیرباز کرمانشاه به‌واسطه‌ی قرار گرفتن در مسیر کربلا و سپس نجف اشرف به نام «دروازه نجف» مشهور شده است. همواره کاروان‌های زیارتی عتبات، کرمانشاه را توقفگاه نهایی خودشان قبل از ورود به خاک عراق قرار می‌دادند و مردم کرمانشاه با توجه به ارادتشان به اهل‌بیت (ع)، به‌صورت خودجوش میزبان زوار اهل‌بیت (ع) می‌شدند.
دراین‌بین علمای عِظام هم که مدرسین و محصلین و علمای سکنه‌ی نجف اشرف بودند نیز از این قاعده مستثنی نبودند و در کرمانشاه قبل از عزیمت به نجف اشرف که در آن زمان قطب علمی و اعلای حوزه علمیه بود، توقف می‌کردند و میهمان مردم این دیار می‌شدند.
دراین‌بین بزرگانی، چون علامه حیدرقلی‌خان قزلباش سردار کابلی، آیت‌الله آل‌آقا، آیت‌الله اشرفی‌اصفهانی، آیت‌الله جلیلی و بزرگانی دیگر از این سلسله در این شهر سکنا گزیدند و ماندند و به ترویج علم و علم‌آموزی و تبلیغ معارف دینی پرداختند و تا پایان عمر پربرکتشان این شهر را برای زیستن انتخاب کردند.
بسیاری از این علما با سکونت دائم خود در این شهر به‌نوعی کرمانشاهی شدند و بزرگانی هم که صرفاً اقامتی کوتاه در این شهر داشتند در همان مدت کوتاه منبری می‌رفتند و وعظ می‌کردند و به حدیث و روایات آل‌الله مردم مستفیض می‌کردند.
این بود که می‌گفتند ایام محرم و رمضان و اعتکاف در کرمانشاه پرشور برگزار می‌شد تا جایی که در گزارش‌های تاریخی بعضاً به این مهم اشاره‌شده است.
کرمانشاه، صرفاً شهر آب و سنگ و آهنگ!
امروز می‌بینیم گاهی و به غرض، عده‌ای قصد این را دارند که نام این شهر را از مبارکی انداخته و صرفاً با این عبارت می‌خوانند «کرمانشاه شهر آب و سنگ و آهنگ». البته پرآبی و کوهستانی بودن این شهر چیزی جز موقعیت جغرافیایی نیست و دلیل بر خصوصیات شایسته‌ی مردمان این دیار نمی‌تواند باشد و نشانی از این مهم ندارد.
موسیقی هم صرفاً سوای جایگاه هنری‌ای که می‌توان برای آن قائل بود، نمی‌تواند به‌تن‌هایی شاخصه شایسته‌ای در جهت نام‌گذاری و ملقب کردن این شهر باشد و به عبارتی می‌توان گفت «این نه‌تن‌ها شایسته‌ی این مردمان نیست؛ بلکه در حق آن‌ها جفاست».
از مغرض بودن عده‌ای که دائماً مترصد موقعیتی برای تقدس‌زدایی کرمانشاه هستند بگذریم، وظیفه مهمی متوجه فعالین فرهنگی و رسانه‌ای کرمانشاه می‌شود تا با تلاش در راستای زنده نگه‌داشتن هویت تاریخی این مردم که به‌حق میزبانان زوار اهل‌بیت (ع) بوده و هستند، این شهر را به نام واقعیِ خود شناسانده و از القاب غیر بری کنند. تا دوباره همه‌ی مردم ایران، کرمانشاه عزیز که سینه‌ی ستبر ایران اسلامی است را بانام «دروازه نجف» بشناسند.
البته از نقش مهم مسئولین فرهنگی در یاری‌رساندن به فعالین این عرصه نباید چشم‌پوشی کرد که اگر در جای خود و درست به وظایفشان عمل کنند شاهد اتفاقات مبارکی در این زمینه خواهیم بود.