بزرگنمايي:

عصر کرد - در برخی از بیماران ایست قلبی، فعالیت‌های مغزی تنها یک ساعت پس از شروع CPR به سطح نرمال بازمی‌گردد.

در پژوهشی از سوی پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک، برخی از بازماندگان ایست قلبی تجربه مرگ شفافی را بعد از این که آگاهی‌شان را به‌ظاهر از دست داده بودند توصیف کردند.
کمتر از 10٪ از 567 بیمار مطالعه‌شده پس از دریافت CPR در بیمارستان سلامت خود را برای ترخیص بازیافتند. چهار نفر از هر 10 بیمار زنده مانده درجه‌ای از هشیاری را هنگام CPR به‌یاد می‌آورد که در اندازه‌گیری‌های استاندارد خود را نشان نداده بود.
این پژوهش دریافت که در زیرمجموعه‌ای از این بیماران که از مغز آن‌ها نوار مغزی تهیه شد، در 40٪ آن‌ها، فعالیت مغزی حتی یک ساعت پس از شروع CPR از حالت ایستا به حالت نرمال بازگشت.
بازماندگان ایست قلبی همواره گزارش آگاهی بالا و تجربیات واضح و شفافی را داده‌اند. این گزارش‌ها عبارتند از درک جداشدن از بدن، مشاهده وقایع بدون درد یا ناراحتی، و ارزیابی معنادار کنش‌ها و روابط خود.
پژوهش جدید دریافته است که این تجربیات مرگ با رویا، هذیان، توهم یا آگاهی ناشی از CPR متفاوت است.
پژوهشگران فرض کرده‌اند که مغز درحال مرگ سیستم‌های بازدارنده طبیعی را جدا می‌کند. این فرایند جدایی از بازدارنده‌ها می‌تواند دسترسی را به ابعاد جدید واقعیت باز کند. برای مثال، یادآوری تمام خاطرات از کودکی تا مرگ و ارزیابی آن‌ها از منظر اخلاقی.
با این که هدف تکاملی این پدیده همچنان ناشناخته است، این می‌تواند دری را به کاوش سیستماتیک اتفاقات پس از مرگ در فرد باز کند.
این اولین بار است که یک پژوهش در مقیاس بزرگ نشان می‌دهد که احیای الکتریکی مغز پس از شروع CPR منجر به یادآوری‌ها و تغییراتی در امواج مغز می‌شود که می‌توانیم آن را عناصر مشترک یک تجربه نزدیک به مرگ بدانیم.
این تجربیات می‌توانند نگاهی به ابعاد واقعی اما ناشناخته آگاهی انسان داشته باشند که پس از مرگ پوشیده می‌شود. همچنین می‌توان از این یافته‌ها به‌عنوان یک راهنما برای طراحی راه‌های جدید احیای قلب یا اجتناب از آسیب مغزی استفاده کرد.
پژوهشگران در مقاله خود جمع‌بندی کرده‌اند که پژوهش‌ها تا به امروز واقعیت یا معنای تجربیات بیماران و ادعاهای آن‌ها را در رابطه با مرگ تأیید یا رد نکرده‌اند. آن‌ها می‌گویند یادآوری تجربه مرگ نیازمند بررسی‌های تجربی بیشتر است. آن‌ها قصد دارند آزمایشاتی برای تعیین دقیق‌تر اجزای زیستی آگاهی بالینی و نظارت بر آثار روان‌شناختی پس از ایست قلبی پیدا کنند.