عصر کرد - نتایج تحقیق جدید ارتباط بین ضربه‌های مغزی اولیه و کاهش سریعتر شناختی در سال‌های بعدی را نشان می‌دهد.

به گزارش نوروساینس، این تحقیق که روی سربازهای دوقلو در جنگ جهانی دوم انجام شد، نشان داد که دوقلوهایی با سابقه آسیب تروماتیک (ضربه‌ای) مغزی نسبت به همتایان غیر مصدوم خود، در آزمون‌های شناختی امتیاز کمتری داشتند و کاهش شناختی سریع‌تری نشان دادند. کاهش شناختی قابل توجه در افرادی که بعد از 24 سالگی آسیب تروماتیک مغزی یا تجربه از دست دادن هوشیاری داشتند، نگران‌کننده بود.
این تحقیق بر خطرات طولانی‌مدت آسیب تروماتیک مغزی و نیاز به مداخلات زودهنگام تاکید می‌کند.
از میان 8662 شرکت‌کننده سرباز جنگ جهانی دوم، 25 درصد در مقطعی از زندگی خود ضربه مغزی را تجربه کرده بودند. دوقلوهایی که سابقه آسیب تروماتیک مغزی داشتند، به‌ویژه افرادی که بعد از 24 سالگی آسیب دیده بودند یا هوشیاری خود را دست داده بودند، کاهش شدید شناختی را نشان دادند.
علیرغم اندازه اثر متوسط، تأثیر تجمعی آسیب تروماتیک مغزی و سایر عوامل مضر ممکن است به اندازه کافی قابل توجه باشد تا ارزیابی‌های شناختی را ضروری کند.
دکتر ماریان شانتی کترل، دارای مدرک بهداشت عمومی از دانشگاه دوک در دورهام، کارولینای شمالی آمریکا و محقق این تحقیق گفت: این یافته‌ها نشان می‌دهد که حتی افرادی که آسیب‌های تروماتیک مغزی در زندگی اولیه دارند و به‌نظر می‌رسد به‌طور کامل از آن بهبود یافته‌اند، همچنان در معرض خطر افزایش مشکلات شناختی و زوال عقل در آینده هستند.
شانتی کترل توضیح داد: در میان دوقلوهای همسان، که ژن‌های یکسان و بسیاری از مواجهه‌های یکسان در اوایل زندگی دارند، متوجه شدیم که دوقلوهایی که ضربه مغزی شده بودند نسبت به دوقلوهایی که هرگز ضربه مغزی را تجربه نکرده بودند، نمرات آزمون پایین‌تر و کاهش شناختی سریع‌تری داشتند.
این تحقیق شامل 8662 سرباز (مرد) جنگ جهانی دوم بود. شرکت‌کنندگان در ابتدای تحقیق زمانی که میانگین سنی 67 سال داشتند سپس تا سه بار دیگر در طول 12 سال، آزمون مهارت‌های تفکر را انجام دادند. نمرات آزمون از صفر تا 50 متغیر بود. میانگین نمره برای همه شرکت‌کنندگان در ابتدای تحقیق 32.5 امتیاز بود.
در مجموع 25 درصد از شرکت‌کنندگان در زندگی خود ضربه مغزی را تجربه کرده بودند.

دوقلوهایی که ضربه مغزی را تجربه کرده بودند، در سن 70 سالگی به احتمال زیاد نمرات آزمون پایین‌تری داشتند، به‌خصوص اگر هنگام ضربه مغزی، هوشیاری خود را از دست داده بودند یا سنشان بالاتر از 24 سال بود.
آن دسته از دوقلوهایی که آسیب تروماتیک مغزی با از دست دادن هوشیاری داشتند، بیش از یک آسیب تروماتیک مغزی ثبت کردند، پس از 24 سالگی دچار آسیب‌دیدگی شدند ونسبت به افراد بدون سابقه آسیب تروماتیک مغزی، احتمال بیشتری داشت که زوال شناختی سریع‌تری داشته باشند.
به‌عنوان مثال، یکی از دوقلویی که پس از 24 سالگی دچار آسیب تروماتیک مغزی شده بود، در سن 70 سالگی 0.59 امتیاز کمتر از دوقلو خود بدون آسیب تروماتیک مغزی کسب کرد و مهارت‌های تفکر او سریعتر (0.05 امتیاز در سال) کاهش یافت.
این نتایج شامل عوامل دیگری بود که می‌توانند بر مهارت‌های تفکر تأثیر بگذارند، مانند فشار خون بالا، مصرف الکل، وضعیت سیگار کشیدن و تحصیلات را در نظر گرفتند.
شانتی کترل ابراز کرد: اگر چه این اندازه‌های تأثیر متوسط هستند، سهم آسیب تروماتیک مغزی در شناخت اواخر عمر، علاوه بر عوامل متعدد دیگر که تاثیر مخربی بر شناخت دارند، ممکن است برای شروع ارزیابی اختلال شناختی کافی باشد.
وی افزود: با روندی که ما شاهد افزایش مراجعات به اورژانس به‌ دلیل آسیب‌های ورزشی یا فعالیت‌های تفریحی هستیم، همراه با برآورد نیم میلیون نفر از اعضای ارتش که بین سال‌های 2000 تا 2020 دچار آسیب تروماتیک مغزی شده‌اند، نمی‌توان تأثیر بلندمدت بالقوه آسیب تروماتیک مغزی را نادیده گرفت. این نتایج ممکن است به ما کمک کند افرادی را شناسایی کنیم که ممکن است از مداخلات اولیه‌ای سود ببرند که شاید زوال شناختی را کاهش دهد یا به‌طور بالقوه زوال عقل را به تاخیر بیندازد یا از آن جلوگیری کند.
محدودیت تحقیق این بود که آسیب‌های مغزی توسط شرکت‌کنندگان گزارش شده بود، بنابراین ممکن است همه آسیب‌ها به‌دقت به‌خاطر نیامده یا گزارش نشده باشند.
یافته‌های این تحقیق در مجله Neurology منتشر شده است.