عصر کرد - تحقیقات جدید درباره رژیم‌ غذایی پانداهای غول‌پیکر و خرس‌ های تنبل، حکایت از آن دارد که خرس‌ ها همانند انسان‌ها، موجوداتی همه چیزخوار هستند و به پروتئین کمتری نسبت به تغذیه معمول‌شان در باغ وحش‌ها نیاز دارند.

پروفسور چارلز رابینز، پروفسور دانشگاه ایالتی واشنگتن در این رابطه گفته:«خرس‌ها به معنای دقیق کلمه مثل گربه‌ها نیستند که گوشتخوار باشند و به‌سان گربه‌ها رژیم غذایی پرپروتئین داشته باشند.
البته در باغ وحش‌ها همیشه، چه درمورد خرس‌های‌قطبی، چه در مورد خرس‌های قهوه‌ای و چه خرس‌های تنبل، توصیه این است که نحوه تغذیه آنها باید با درنظر داشتن این نکته باشد که گوشتخوارانی هستند که به پروتئین بالا نیاز دارند. ولی با انجام این کار، به آرامی آنها را می‌کُشیم.»
پروفسور رابینز و همکارانش در تحقیقات‌شان، به پانداهای غول‌پیکر و خرس‌های تنبل باغ‌وحش‌های مختلفی در آمریکا، موادغذایی نامحدودی از انواع مختلف دادند تا ترجیحات آنها را ببینند و سپس اطلاعات خوراکی‌هایی که این خرس‌ها برگزیدند را ثبت کردند.
آنها آزمایش تغذیه‌ای‌شان برای یک جفت پاندای غول‌پیکر را به نحوی پیش بردند که ببینند تمایل آنها به خوردن بامبو چقدر است و دریافتند که پانداها، ساقه‌های بامبو که غنی از کربوهیدرات است را به برگ‌هایی غنی از پروتئین، ترجیح می‌دهند. در برخی مواقع، این حیوانات کلا فقط ساقه بامبو می‌خوردند. به‌عنوان مثال در 98% مواقع در ماه مارس.
محققان در عین حال داده‌های دریافتی از پنج باغ وحش در چین که پانداهای غول پیکر را با موفقیت تکثیر کرده بودند را نیز مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که رژیم غذایی موردعلاقه این پانداها نیز رژیم غذایی با کربوهیدرات بالا و کم پروتئین است.
در مجموعه آزمایشات تغذیه، حجم نامحدودی از آووکادو، سیب‌زمینی شیرین پخته، آب پنیر و سیب برای شش خرس تنبل در باغ‌وحش‌های کلیولند، لیتل راک و سن دیگو فراهم شد. ترجیح این خرس‌ها نیز آووکادوی غنی از چربی بود و 88% از آووکادو تغذیه کرده و 12% به سراغ سیب‌زمینی شیرین رفتند و کلا سیب را نادیده گرفتند.
این بیانگر آن بود که خرس‌های تنبل، رژیم غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات را که ممکن است تشابهات زیادی با رژیم‌شان در حیات‌وحش که از موریانه‌ها و مورچه‌ها و تخم‌ها و لاروهایشان تغذیه می‌کردند، ترجیح می‌دهند. در عین حال رژیم غذایی آنها کاملا متفاوت با رژیم پرکربوهیدراتی است که در باغ وحش‌ها برایشان تدارک دیده می‌شود.

خرسهای تنبل که بومی هند هستند، معمولا حدود 17 سال در باغ‌وحش‌های آمریکا عمر می‌کنند که تقریبا 20 سال کمتر از حداکثر عمرمفید آنهاست که تحت‌نظر انسان‌ها به این سن می‌رسند و دلیل عمده مرگ این خرس‌های تنبل، سرطان کبد عنوان شده است.
محققان الگوی مشابهی را نیز در تحقیقات قبلی‌شان برروی خرس‌های قطبی مشاهده کردند که حکایت از آن داشت که خرس‌های قطبی در اسارت که معمولا با رژیم‌غذایی پرپروتئین تغذیه می‌شوند، در صورت داشتن گزینه، رژیم‌غذایی غنی از چربی خرس‌های قطبی وحشی و آزاد در طبیعت را تقلید می‌کنند.
خرس‌های قطبی در باغ وحش معمولا 10 سال زودتر از حالت معمول می‌میرند و اغلب علت مرگ‌شان ابتلا به بیماری‌های کلیوی و کبدی است. این دو بیماری به خاطر التهاب طولانی مدت این ارگان‌ها که به‌صورت بالقوه به دلیل چندین سال رژیم غذایی نامناسب است، ایجاد می‌شود. مطالعه فعلی همراه با مطالعات قبلی، حاکی از آن است که زمانی که به خرس‌های در بند، گزینه‌های مختلف غذایی داده می‌شود، آنها غذاهایی را بر می‌گزینند که مشابه با رژیم غذایی خرس‌های آزاد و در دل طبیعت است.
پروفسور رابینز در ادامه گفت:« تمام این خرس‌ها حدود 50 میلیون سال پیش شروع به تکامل کردند و از این حیث و در مورد رژیم‌غذایی‌شان، خودشان بیشتر از ما اطلاعات دارند. ما یکی از اولین کسانی هستیم که باید از خرسها بپرسیم: چه چیزی می‌خواهید بخورید؟ چه چیزی حال شما را خوب می‌کند؟»