عصر کرد -   به دنبال مرگ مهسا امینی و تدفین این دختر 22 ساله سقزی در آرامستان آیچی سقز، عده‌ای بدون اطلاع از قضایا و تنها از روی احساس و ناآگاهی جلو فرمانداری سقز تجمع کردند و سپس کار به سردادن شعارهای ساختارشکنانه و در نهایت خشونت کشیده شد.
پس از این اتفاق در سقز، در فضای بی‌در و پیکر مجازی که زمینه‌ مناسبی برای شایعه‌پراکنی، دروغ‌پردازی، تهمت و بزرگنمایی و روایت‌های ناصحیح از واقعیت‌ها و رویدادهای جامعه است، با پردازش‌های متفاوت به مرگ مهسا امینی و بدون اطلاع از ماجرا، فضای واقعی جامعه ملتهب شد.
 
شامگاه همان روز تدفین جسد مهسا امینی، در چند نقطه سنندج تجمعات پراکنده‌ای شکل گرفت، تجمع‌کنندگان که بیشتر جوانان و نوجوانان دختر و پسر بودند اکثرا در پیاده‌راه فردوسی این شهر شعارهای اعتراضی تند و احساسی سردادند.
هر چند پلیس با خویشتن‌داری می‌خواست که این افراد را متفرق کند اما آنها بیشتر به ماموران حمله‌ور می‌شدند و کار بجایی رسید که نیروی انتظامی سرانجام با شلیک گاز اشک‌آور آنها را متفرق کرد.
غروب روز یکشنبه هفته گذشته هم حدود 500 نفر معترض با حضور در محدوده پر ازدحام پیاده‌راه فردوسی تجمع کردند. در این تجمع برخی از افراد با سر دادن شعارهایی علیه مسئولین کشور تلاش می‌کردند تجمع را جهت‌دهی سیاسی کنند. این افراد با روشن‌کردن آتش در خیابان‌های انقلاب و شریف آباد تلاش می‌کردند که ضمن ایجاد مزاحمت برای مردم، آنان را وادار به شعار دادن بکنند.

در روز دوشنبه هم تجمعات غیرقانونی جدای از سنندج، در سقز، مریوان، کامیاران، دهگلان، دیواندره و بیجار کشیده شد، در این روز اعتراض معنایی نداشت چون آنهایی که در قالب معترض به خیابان‌ها آمده بودند هدایت‌شده و می‌خواستند درگیری ایجاد کنند و با تخریب اموال عمومی و کشته‌سازی، در مسیر دشمن قرار گرفته بودند.
در همین روز یک شهروند دهگلانی، دو شهروند دیواندره‌ای و یک شهروند سقزی به قتل رسیدند و آنچه رئیس پلیس کردستان اعلام کرد، تمامی کشته‌ها به یک روش بوده و این در راستای پروژه کشته‌سازی ضدانقلاب بود که می‌خواهند آن را به گردن پلیس و نظام بیندازند در حالیکه پلیس از چنین سلاح هایی در متفرق کردن مردم استفاده نمی کند.
اعتراض‌کنندگان جدای از سنگ‌پراکنی به سمت ماموران، شعارهایی نظیر «زن، زندگی، آزادی» و «مرگ بر دیکتاتور» سر می‌دادند.
از روز دوشنبه هفته گذشته هم هر روز غروب در محدوده‌هایی چون میدان سنه‌دژ، شریف‌آباد، حاجی‌آباد، میدان نبوت و چهار راه انقلاب شهر سنندج گروه‌های 10 و 15 نفره از جوانان خام و احساسی شعارهایی سر می‌دهند و با حضور پلیس متفرق می‌شوند.
آنچه در این اعتراضات مشاهده می‌شود، اکثرا جوانان و نوجوانانی هستند که تحت تاثیر احساسات قرار گرفته‌اند که برداشتن روسری و سوت‌زدن بیانگر چنین واقعیتی است، آنها هدفی ندارند، نمی‌دانند برای چه فریاد می‌زنند، می‌خواهند چکار کنند و به کجا برسند اما آنچه در این روزها مشاهده می‌شود، فقط تصاویری از خرابکاری و تخریب اموال عمومی و ایجاد دلهره و نگرانی برای عموم مردم است که معترضین پس از انجام آن در فضای مجازی منتشر می‌کنند گویا می‌خواهند با چنین اقداماتی از خود یک قهرمان بسازند.
قطعا مردم کردستان دل خوشی از حضور گروهک‌های ضدانقلاب نداشته و چیزی جز جنایاتی نظیر سوزاندن ملاحیدر فهیم در میان کتاب‌هایش، زنده به گور کردن ناهیده فاتحی‌کرجو، ترور ماموستا شیخ‌الاسلام و ماموستا عالی، زنده به گور کردن شهیده فاطمه اسدی در کوه‌های دیواندره و شهیدکردن ارکان قدیمی جلو چشم دختر خردسالش و به رگبار بستن قهرمان شهیدی کشاورز روستای سرخه‌توت جلو چشم همسرش از آنها در خاطراتشان ندارند.