بزرگنمايي:

عصرکرد- رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی جهان روزهای 19 تا 22 شهریورماه در شهر بلگراد صربستان برگزار شد و در پایان تیم ایران توسط محمدرضا گرایی در وزن 67 کیلوگرم، امین میرزازاده در وزن 130 کیلوگرم به مدال نقره و محمدهادی ساروی در وزن 97 کیلوگرم به مدال برنز دست یافت.

در رده‌بندی تیمی نیز تیم‌های ترکیه، جمهوری آذربایجان و صربستان به ترتیب با 125، 118 و 110 امتیاز اول تا سوم شدند و تیم ایران نیز با 81 امتیاز در جایگاه چهارم ایستاد.

تیم ملی کشتی فرنگی سال گذشته و در رقابت‌های قهرمانی سال 2021 جهان در نروژ با 4 مدال طلا و 2 برنز بعد از روسیه نائب قهرمان جهان شده بود.

بعد از موفقیت چشمگیر تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان در اُسلو آن هم 2 ماه بعد از المپیک، کاملا مشخص بود که جهانی 2022 در صربستان بسیار متفاوت خواهد بود و نباید به نتایج این تیم در نروژ دل خوش کرد. هر چه که به بازی‌های المپیک 2024 پاریس نزدیک می‌شویم، شرایط کشتی دنیا و تیم‌ها متفاوت خواهد شد. به طور حتم پیکارهای جهانی 2023 که انتخابی المپیک نیز هم است بسیار متفاوتر از جهانی امسال و بسیار سخت‌تر خواهد بود و توقعات را باید براساس داشته‌ها و بضاعتمان بالا ببریم. 

ضمن آنکه احتمال دارد محرومیت روسیه به دلیل جنگ با اوکراین نیز لغو شود و این تیم همانند یک شیر زخمی وارد عرصه مسابقات شود و به طور حتم این امر نه تنها برای ایران، بلکه سایر تیم‌ها و نفرات مدعی نیز دشوارتر خواهد شد.

اما تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان در حالی پای به رقابت‌های جهانی 2022 بلگراد گذاشت که مانند همیشه انتقادات اهالی کشتی نسبت به شیوه برگزاری انتخابی‌ها به آقای خاص مطرح بود، تیمی که تنها با برگزاری انتخابی در یک وزن و آن هم در 130 کیلوگرم پای به مسابقات جهانی گذاشته بود و باقی نفرات براساس معیار و شاخصه‌هایی که «محمد بنا» سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی داشت، انتخاب شدند.

البته باید توجه داشته باشیم که همه بضاعت کشتی فرنگی کشورمان در کنار برخی نفرات دیگر، همین‌ها هستند اما از آقای خاص کشتی فرنگی که افتخارات زیادی را برای کشورمان کسب کرده و با داشتن مسوولیت‌های فنی در 2 دهه اخیر، انتظار می‌رفت در این سال‌ها با کمک کارشناسان و صاحب فن، سیستم و یا چرخه انتخابی را برای تیم ملی تعریف می‌کرد تا بعد از او، به عنوان یک شیوه انتخابی امتحان پس داده برای کشتی فرنگی به یادگار باقی بماند اما متاسفانه این موضوع در این سال‌ها به عنوان یکی از چالش‌های کشتی فرنگی تبدیل شده کسی که مقابل آن جبهه گرفته خود سرمربی تیم ملی بوده و بیشتر کارشناسان و قهرمانان اعتقاد دارند که کشتی فرنگی باید چرخه انتخابی مدونی داشته باشد.

با این وجود نباید فراموش کنیم که نتایج فوق‌العاده تیم ملی کشتی فرنگی با 3 مدال طلا در بازی‌های المپیک 2012 لندن دیگر تکرار نخواهد شد. همانطور که تیم ملی کشتی فرنگی لهستان در المپیک 1996 لهستان 3 مدال طلا گرفت و بعد از آن نمایندگان این کشور نه تنها در بازی‌های المپیک بلکه در پیکارهای جهانی نیز درخشش نداشتند؛ باید بپذیریم که کسب 4 طلای قهرمانی سال 2021 جهان آن هم 2 ماه بعد از بازی‌های المپیک شرایطی را برایمان رقم زد که این نتایج کسب شود همانطور که امسال تیم ملی صربستان با وجود میزبانی و حمایت داوران 4 مدال طلا گرفت که در تاریخ کشتی این کشور بی سابقه بوده و شاید هیچگاه دیگر تکرار نشود. بنابراین افتخارات کشتی فرنگی ایران در 2 دهه گذشته با محمد بنا هیچگاه نباید فراموش شود با این وجود نقدها و انتقادها به او در شیوه انتخابی همچنان وارد است.

پیکارهای جهانی سال 2022 در حالی برگزار شد که از 10 نماینده کشورمان 5 فرنگی‌کار حذف شدند، 2 نفر پنجم شدند و سه مدال شامل 2 نقره و یک برنز نیز کسب شد. شاید در کنار این مدال‌ها یک نشان زرین طلا قرار می‌گرفت، عملکرد تیم ملی تا این حد مورد انتقاد قرار نمی‌گرفت و به نوعی افکار عمومی را راضی‌تر می‌کرد.

با این وجود تیم ملی برای 2 سال آینده باید از این مسابقات درس‌هایی را بگیرد تا بتواند در جهانی سال 2023 به عنوان گزینشی المپیک و در نهایت المپیک 2024 پاریس به نتایج دلخواه برسد.

موضوع مهم وجود تک ستاره‌های کشتی دنیا در کنار ستارگان تیم‌هایی همچون روسیه، جمهوری آذربایجان و ترکیه کار را برای نه تنها نمایندگان کشورمان بلکه کشورهایی که نام برده شد، سخت می‌کنند در حالی که پیش از آغاز این رقابت‌ها همه غیبت روس‌ها را به نفع تیم ملی کشورمان می‌دانستند تا تیم ملی کشورمان به راحتی بتواند برای دومین مرتبه بر سکوی قهرمانی جهان قرار گیرد در حالی که سایر ستارگان دنیای کشتی را جدی نگرفته بودیم.

آنچه که در پیکارهای جهانی 2022 صربستان مشهود بود، رقم خورد بیشتر نتایج کشتی در روی خاک و اجرای فنونی همانند بارانداز، کنده‌کشی و سالتو بارانداز است و این شرایطی است که برای کشتی فرنگی دنیا حاکم است اما متاسفانه بیشتر نمایندگان کشورمان در خاک فن خوردند و در اجرای فن در خاک ضعیف بودند. برای مثال محمدرضا گرایی که تا فینال حتی یک امتیاز را به حریفان نداده بود متاسفانه در مبارزه فینال برابر مت نمس صربستانی زمانی که در خاک قرار گرفت، اسیر بارانداز حریف شد و همان 2 امتیاز به نوعی نتیجه مبارزه فینال را تغییر داد و یا مبارزه نیمه‌نهایی محمدهادی ساروی برابر آرتور آلکسانیان قهرمان نامدار ارمنستانی نمونه دیگری است که ساروی در خاک نتوانست به حریف 33 ساله خود فنی بزند، اما زمانی که در خاک او قرار گرفت به راحتی اسیر بارانداز آلکسانیان شد.

در حالی که حداقل در این 2 مبارزه هر 2 نماینده کشورمان یک سر و گردن از لحاظ آمادگی و فنی از حریفان خود بهتر بودند و بدون اغراق بهترین 67 و 97 کیلوگرم حال حاضر جهان هستند در حالی که با آنالیز بهتر و اتخاذ برنامه بهتر این نتایج می‌توانست عکس آن چیزی باشد که در تابلو مسابقات رقم خورد.

سایر نمایندگان کشورمان نیز کشتی‌های بدی نگرفتند اما نداشتن تجربه و خودباوری سبب شد تا فرنگی‌کارانی مانند پویا دادمرز و یا مهدی محسن‌نژاد با آن اشتباه مرگبار در مبارزه با حریف ترک خود، وداع زودهنگامی در نخستین تجربه جهانی داشته باشند با این وجود این 2 نشان دادند که ظرفیت لازم برای پیشرفت و کسب مدال در میادین بزرگی جهانی را دارند و نباید با این شکست همه چیز را تمام شده بدانند.

علیرضا نجاتی در وزن 63 کیلوگرم با تغییر وزن، امسال مبارزه‌های بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشت و حتی می‌توانست برنده مبارزه با  لری ابولادزه گرجستانی شود که سال گذشته در فینال جهانی مغلوب میثم دلخانی شده بود. اما مبارزه ضعیف او در رده‌بندی برابر ارباتو تیو از چین شاید نمایش قابل قبول او را در صربستان به نوعی به حاشیه برد. نجاتی که نماینده وزن 60 کیلوگرم کشورمان در المپیک توکیو بود در پیکارهای جهانی 2019 قزاقستان مدال برنز گرفته بود و دومین برنز جهانی او در چنگش بود اما به راحتی آنرا به حریف چینی داد.

محمدرضا مختاری از همان کشتی نخست سرحال نبود و وزن‌ کم کردن‌های کشنده دیگه توانی برای او نگذاشته بود او یکی از امیدهای اصلی کشتی فرنگی بود در همان مبارزه نخست مغلوب ابراهیم غانم فرنگی‌کار مصری الاصل تیم ملی فرانسه شود. به طور حتم در صورتی که مختاری واقعی را در این پیکارها می‌دیدم رویارویی او با علی ارسلان قهرمان امسال جهان، یکی از مبارزه‌های جذاب و حساس این دوره از مسابقات می‌توانست باشد.

اما داستان محمدعلی گرایی با کشتی‌های بسیار زیبای او متفاوت است. او علاقمندان بی‌شماری در کشورمان دارد و همیشه فنون زیبای او مورد توجه اتحادیه جهانی کشتی است. اما اشتباهات فاحش و البته مصدومیت‌های مداوم نگذاشته او به حق واقعی خود در دنیای کشتی دست یابد. یکی از ابهامات کادر فنی حضور گرایی با وجود مصدومیت از ناحیه زانو است که چرا فرد دیگری را به جای او انتخاب نکردند.

نمایندگان وزن‌های 82 و 87 کیلوگرم نیز نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. پژمان پشتام و ناصر علیزاده اسیر همان ضعفی شدند که وقتی در خاک حریفان قرار می‌گرفتند، برنامه‌ای برای خارج شدن از آن نداشتند.

امین میرزازاده در بین نفرات یکی از با اقتدارترین نماینده کشورمان بود که در مبارزه فینال برابر غول ترکیه‌ای یعنی رضا کایالپ دارنده 12 مدال جهان و المپیک و 10 مدال قهرمانی اروپا با پوئن اخطار داوران مبارزه را واگذار کرد. در حالی که مربیان کشورمان می‌توانستند استراتژی که مربیان ترک برای نماینده خود در نظر گرفته بودند برای امین اتخاذ می‌کردند تا او با کمی هوشیاری او اکنون صاحب تک مدال طلای کشتی فرنگی در پیکارهای جهانی باشد.

به هر ترتیب جهانی امسال به پایان رسید و مانند برق و باد سال 2023 فرا خواهد رسید و فرنگی‌کاران کشورمان باید در گزینشی المپیک به مصاف حریفان خود بروند. گستردگی حریفان و مدعیان کشتی فرنگی در جهان بیشتر شده و این را می‌توان از مدال‌آوران جهانی امسال و یا سال‌های قبل مشاهده کرد و کادر فنی از همین الان باید برنامهریزی و آنالیز کامل را از حریفان داشته باشد تا نمایندگان کشورمان با دست پر و آگاهی کامل نسبت به حریفان به روی تشک بروند.