بزرگنمايي:

عصر کرد - دانشمندان می‌گویند عارضه نادر آفانتازیا که باعث می‌شود افراد نتوانند تصاویر را در تخیل خود تجسم کنند، می‌تواند تأثیرات گسترده تری بر ذهن داشته باشد.

آفانتازیا، که گاهی اوقات به عنوان «نابینایی ذهن» شناخته می‌شود، از قرن نوزدهم شناخته شده است، اما تنها در سال‌های اخیر توجه علمی قابل توجهی را به خود جلب کرده است. یکی از این مطالعات علمی جدید می‌گوید که این عارضه می‌تواند حتی تجسم گذشته و آینده را در ذهن انسان مختل کند.
در سال 2020، تیمی از محققان به سرپرستی عصب‌شناس شناختی الکسی داوز از دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) در استرالیا دریافتند که افراد مبتلا به آفانتازی، علاوه بر مشکل در تصویر سازی رویا‌ها در ذهن، نمی‌توانند گذشته و آینده را نیز تجسم کنند. این مطالعه جدید در واقع شواهد جدیدی از تأثیر آفانتازیا بر حافظه و تصورات ما از آینده و گذشته کشف کرده‌اند.
داوز که اکنون محقق مرکز علوم مغز RIKEN در ژاپن است، در یک تاپیک توییتری درباره یافته‌های جدید می‌گوید: «حافظه اپیزودیک و آینده نگری، از نظر عملکردی مشابه هستند. هر دو فرآیند‌های شناختی روزمره هستند که شامل شبیه سازی کننده رویداد‌ها و صحنه‌ها هستند که معمولاً با بازپخش حسی به شکل تصویرسازی بصری همراه است. اگرچه این تصویرسازی بصری درونی چیزی است که ذهن ما به طور مداوم تداعی می‌کند، هنوز چیز‌های زیادی در مورد اینکه چگونه این تصاویر در توانایی ما برای یادآوری اپیزود‌های گذشته نقش دارند، وجود دارد».
برای کشف این موضوع، داوز و همکارانش آزمایشی را با حدود 60 شرکت‌کننده انجام دادند که نیمی از آن‌ها آفانتازی را تجربه کردند و نیمی دیگر افرادی بودند که به عنوان گروه کنترل عمل می‌کردند.
در این آزمایش، شرکت‌کنندگان نسخه اقتباسی از مصاحبه زندگی‌نامه‌ای را تکمیل کردند، آزمونی که برای ارزیابی اجزای حافظه زندگی‌نامه‌ای در بزرگسالان ارائه می‌شود. در سنجشی که انجام شد، از شرکت کنندگان خواسته شد تا شش رویداد زندگی (خاطرات واقعی) را به خاطر بیاورند و شش رویداد فرضی آینده را بر اساس نشانه‌ها تصور کنند و توضیحات مکتوب مفصلی از هر کدام ارائه دهند.
نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان آفانتازیک، جزئیات اپیزودیک کمتری نسبت به شرکت‌کنندگان در گروه کنترل، هم برای رویداد‌های گذشته و هم برای آینده ارائه کردند.
محققان دریافتند که این افراد در تصاویر بصری، تصاویر اشیا و تصاویر صحنه به طور قابل توجهی ضعیف‌تر هستند. محققان می‌گویند: «مطالعه فعلی اولین شواهد رفتاری قوی را ارائه می‌دهد که فقدان تصویر بصری با کاهش قابل توجه ظرفیت برای شبیه سازی گذشته و ساختن آینده مرتبط است.
اگرچه هنوز نمی‌توانیم میزان این تأثیرات را تخمین بزنیم، اما واضح است که توانایی تولید تصاویر بصری برای ساخت ذهنی رویدادها، خواه برای بازسازی خاطرات زندگی واقعی، یا تصور سناریو‌هایی که هنوز اتفاق نیفتاده‌اند، مهم است».
محققان خاطرنشان می‌کنند که البته هیچ کدام از این داده‌ها به این معنی نیست که افراد مبتلا به آفانتازی نمی‌توانند وقایع گذشته را به خاطر بیاورند یا آینده را تصور کنند. اما به نظر می‌رسد توانایی آن‌ها برای ساختن یا بازسازی این صحنه‌های داخلی در مقایسه با افراد بدون این شرایط کاهش یافته است.