بزرگنمايي:

عصرکرد- همان هایی که وقتی در مسیر زندگی به بن‌بست رسیدیم، اولین کسایی بودند که سر بزنگاه به دادمان رسیدند، پا به پای ما آمدند و در سردی و گرمی روزگار کنارمان ماندند تا خاری به پای ما وارد نشود و به قول خودشان مویی از سرمان کم نشود.

آدمهایی که در این دنیای هزار رنگ، یک رنگ ماندند، دوست و همدل و رفیق ماندند، همه عمرشان پشتمان ماندند تا مراقبمان باشند، از خوشی‌های زندگی زدند تا ما خوش باشیم، از غم و ناراحتی‌ گذشتن تا ما ناراحت نباشیم.

آدم‌هایی که یک دنیا حرف دارند، کتابی هستند از معرفت، نهال عشق را اولین بار  در دلمان کاشتند، وجودشان زیبایی و رنگ و بوی دیگری به این دنیای خاکستری بخشید، عطر تنشان گرانترین و ماندگارترین عطری است که در دنیا وجود دارد.

همه ما یک نسخه از این آدم‌هایی که عجیب فرشته مانند و بوی بهشت می‌دهند را در زندگی داریم، آدم‌هایی که اگر دنیا با ما بد شد، آنها خوب ماندند؛ اگر همه دنیا به ما پشت کرد، با لبخند از ما استقبال کرد؛ آدمهایی که اگر دنیا امیدمان را ناامید کرد، کورسوی امیدی را در دلمان ایجاد کرد، آدم‌هایی که اگر همه دنیا تنهامون گذاشتند، کنارمان ماندند؛ بی ادعا و با تمام وجود بخشید و با حضورش به ما یادآوری کرد که دنیا هنوز زیبایی‌های خاص خود را دارد.

تنها آدم زندگی ما است که اگر ناراحت شدیم و عصبی شدیم، قهر نمی‌کند، نمی‌رود، تنهایمان نمی‌گذارد، دستانمان را رها نمی‌کند؛ می‌ماند و آنقدر با ما سر سازش دارد تا عصبانیت و ناراحتی‌هایمان فروکش کند؛ آدمی که مدام با حرکاتش با کارهایش به ما یادآوری می‌کند که یکی در این گوشه دنیا هست که تو را با همه بدی و خوبی‌هایت دوست دارد.

آدم‌هایی که می‌توانیم در کنار آن‌ها نسخه اورجینال خود باشیم؛ به گمانم هر آدمی نقاب خاصی را برای موقعیت‌های متفاوت دارد که تنها وقتی به آغوش امن مادر پناه می‌برد و در کنار او قرار می‌گیرد می‌تواند از شر آن صورتک‌های مسخره و فیک که روح ما را در خود می‌بلعد؛ خلاص شود و اجازه دهد روحش هوای تازه‌ای بخورد.

و چه زیباست این متن که می‌گوید: مادر، خودش هم که نباشد، مادری‌اش را برای تو می‌گذارد! عشقش را برایت در لبخند دخترکی در گوشه پیاده‌رو، نگرانی‌اش را برایت در پس داستان پیرمرد راننده و دعای خیرش را در دستان لرزان پیرزنی که تا خانه همراهیش کردی...