عصر کرد -

ملی پوش المپیکی تکواندوی ایران و دارنده مدال‌های نقره و برنز جهان، گفت: وقتی می بریم مسئولان ما را تحویل نمی‌گیرند، حال که در المپیک باختم که دیگر نباید هیچ توقعی داشته باشم.
آرمین هادی پور در گفت‌وگو با ایسنا، درباره آخرین وضعیت خود پس از عمل جراحی زانو، اظهار کرد: متاسفانه قبل از المپیک رباط صلیبی و مینیسکم پاره شد و مجبور بودم با همان وضعیت در المپیک حاضر شوم.
یک هفته بعد از المپیک‌ پایم را جراحی کردم و در حال حاضر خدا را شکر شرایط خوب پیش می رود. دو ماه و نیم دیگر از دوره بازتوانی‌ام باقی مانده و امیدوارم بتوانم هر چه زودتر به میادین بازگردم.
دارنده مدال های نقره و برنز جهان، در پاسخ به این سوال که آیا تمرینات خود را آغاز کرده است یا خیر، گفت: فعلا تمرینات تکواندو ندارم اما تمرینات وزنه، بازتوانی و آب درمانی را انجام می دهم که خیلی هم طولانی است و واقعا خسته کننده است.
وی درباره حضورش در المپیک توکیو با وجود آسیب دیدگی شدید و ناکامی در کسب مدال، خاطرنشان کرد: برای موفقیت یک ورزشکار 3 عامل استعداد پشتکار و شانس اهمیت زیادی دارد اما من در المپیک ‌واقعا به عاملی دیگر به نام شانس اعتقاد پیدا کردم. کسی که در وزن ما قهرمان شد واقعا حقش مدال طلا نبود و من دو یا 3 بار او را شکست داده بودم اما شرایط به شکلی پیش می رود که یک نفر آسیب می بیند، یک نفر حدف می شود و یک نفر می آید طلا می گیرد که خودش هم باورش نمی شود. به هر حال المپیک میدان بزرگی است اما شانس هم خیلی در موفقیت در این رویداد دخیل است.
هادی پور با بیان اینکه المپیک توکیو برای او خاطره خوبی نبود، گفت: هیچ چیز جور در نیامد و هیچ کاری هم نمی توانستم بکنم، من مجبور بودم با زانوی آسیب دیده و رباط صلیبی پاره به المپیک بروم. من هیچ تصمیم دیگری نمی توانستم بگیرم. الان هم باید با همین وضعیت کنار بیایم. بیشترین لطمه را خودم خوردم و بخاطر آسیب دیدگی و باخت در المپیک واقعا روزهای خیلی بدی را پشت سر گذاشتم.
ملی پوش المپیکی تکواندوی ایران، افزود: آن قدر عذاب کشیده بودم که اصلا باخت در المپیک برایم قابل توجیه نبود، فکر می کردم پس از اتفاقات بدی که برایم افتاد، حتما این بار در المپیک اتفاقات خوبی برایم می افتد، اما دیدم نه از این خبرها نیست!
وی درباره حواشی پیرامون آسیب دیدگی اش قبل از المپیک، گفت: به هر حال آسیب دیدگی یک ورزشکار طبیعی است و باید با آن کنار آمد. دیگر فرقی هم نمی کند بگویم تقصیر چه کسی بود باید با آن کنار آمد.
هادی پور ادامه داد: پزشکان با یک قهرمان عکس می گیرند داخل پیجشان می گذارند و می‌گویند من آسیب دیدگی او را خوب کردم و او را رساندم اما با یک قهرمان عکس نمی گذارند بگویند من باعث شدم او به مدال المپیک نرسد. این چیزها زیاد است و بهتر است به این مسائل فکر نکنیم.
تکواندوکار المپیکی ایران، در پاسخ به این سوال که آیا پزشک را مسبب شرایط خود در المپیک می داند یا خیر، خاطرنشان کرد: صد درصد همینطور است. من باید شهریور 99 عمل جراحی می کردم اما پزشک گفت لازم نیست و مشکلی ندارد تا این اتفاق برایم افتاد. به هر حال باید با آن کنار بیایم چون هر چه بیشتر به آن فکر کنم خودم اذیت می شوم.
هادی پور درباره زمان بازگشتش به میادین گفت: به محض اینکه خوب شوم در مسابقات حاضر می شوم. اگر وضعیت پایم خوب باشد و کادر فنی صلاح بداند در جهانی هم شرکت می کنم اما اگر نتوانم نظر کادر فنی را جلب کنم برای رویدادهای بعدی آماده می شوم.
وی درباره اهدافش در تیم ملی تکواندو، گفت: تمام تلاشم را می کنم که به بهترین نتایج برسم. انگیزه من حتی خیلی بیشتر از مدال المپیک است و هر چه دارم می‌گذارم تا در المپیک توکیو به بهترین مدال برسم.
دارنده مدال های نقره و برنز جهان، در پاسخ به این سوال که آیا مسئولان رشت یا دیگر مسئولان پس از المپیک از او تجلیل کردند یا خیر، خاطرنشان کرد: ما می‌بردیم کسی ما را تحویل نمی گرفت الان که باختیم که اصلا دیگر نباید توقعی داشته باشیم. چه انتظاری باید داشته باشم؟ انتظاری دیگر نداریم، بعد از المپیک هم فقط یکی دو نفر دعوت کردند، با من عکس گرفتند و یک دسته گل دادند اما خبری از تجلیل و این صحبت ها نبود! این شرایط درست که نمی شود و بهتر است ما با آن کنار بیاییم و به خاطر مردم دست از تلاش برنداریم.
انتهای پیام