بزرگنمايي:

عصر کرد - سنندج - از وقتی که یادم می‌آید هیچوقت به وقایع و اتفاقات اطرافم بی‌تفاوت نبودم و همیشه از کشف چیزهای جدید و افزودن به علم و آگاهیم خرسند می‌شدم؛ شاید خبرنگاری را هم از این حیث دنبال کردم که مرا با دنیای جدیدی آشنا کرد که سال‌هاست با تمام سختی‌هایش در آن ماندگار شده‌ام.

به گزارش ایرنا، امروز 17 مرداد که به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده است، سخن گفتن از دنیای رسانه و خبرنگاری برایم سخت بود، چون همیشه ما از دیگران نوشته‌ایم، اما این بار خود سوژه اصلی هستیم و باید خود را در این دنیای بیکران شرح دهیم، پس این یک بار را شما بشنوید و بخوانید.
یادم می‌آید یک بار زمانی که دانش آموز بودم و برای استقبال از یکی از روسای جمهور کشورمان که به کردستان سفر کرده بود رفته بودم، از دور خبرنگاران را در جایگاه ویژه دیدم، در همان دنیای کودکانه‌ام دلم خواست که ای کاش روزی من هم خبرنگار شوم و بتوانم رویدادهای مهم را پوشش دهم.
سال‌ها گذشت اما همان آرزو در جایی از ذهنم جا خوش کرده بود و سرانجام من را سوق داد که در کلاس‌های خبرنگاری ثبت نام کنم و پس از گذراندن یک دوره چندماهه با نمره عالی، بلافاصله در یکی از خبرگزاری‌های مطرح کشور پا به عرصه خبرنگاری بگذارم.
به خاطر دارم که در روزهای اول همه چیز برایم تازگی داشت، گویی وارد دنیای دیگری شده بودم، حس و حال عجیبی داشتم و کم کم در ادامه راه هم با استرس‌ها و ناملایمت‌های شغلم آشنا شدم.
طی این سال‌ها با اخبار خوبش خوشحال شدم و با غمگینش گریه کردم، گاهی نسبت‌های ناروا و تهدید و توهین شنیدم و از جانب دیگر هم بخاطر انعکاس برخی از مسایل و مشکلات، مورد تشویق‌هایی قرار گرفتم که ادامه راه را برایم شیرین‌تر کرد.
می‌نویسم حال روزگارم را...
از آن موقع حدود 10 سال می‌گذرد اما با تمام خوشی‌ها و سختی‌هایش هیچگاه از راهی که آمدم پشیمان نشدم، نوشتن حال من را خوب می‌کرد و همین برایم کافی بود، به ویژه زمانی که از حال روزگارم و مردمش می‌نوشتم.
اما این بار که فرصتی دست داده تا از خودمان بنویسم بگذار بگویم از مشکلاتش و برای احقاق حقوقمان تلاش کنم، از حق الزحمه‌های دریافتی که مثل همیشه برای خبرنگاران حق التحریری در کمترین حد ممکن بوده و کفاف امورات زندگی آنها را نمی‌دهد.
از مالیاتی که از همان حقوق‌های ناچیز هم کسر می‌شود و ما تاکنون اعتراضی در این خصوص نداشته‌ایم. از اینکه جماعت بسیاری از خبرنگاران، تحت پوشش هیچگونه بیمه و خدمات درمانی نیستند و در این راه خطرات را به جان می‌خرند و شاید عشق و علاقه به کار آنها را هنوز در این عرصه نگه داشته است.
از نبود امنیت شغلی و قوانین کار در شغل خبرنگاری که براحتی کارفرما می‌تواند یک خبرنگار را از شغلش کنار بگذارد و توان پیگیری برای دریافت حق و حقوق خود در نهادهای مربوطه از او سلب است.
از نبود وسایل حمل و نقل ایمن که در برخی از تورهای رسانه‌ای بلای جان خبرنگاران و روزنامه نگاران شده و یکی از هزاران نمونه آن همین امسال بود که «ریحانه یاسینی» از خبرگزاری ایرنا و «مهشاد کریمی» از ایسنا در این راه جانشان را از دست دادند.
از برخی نگاه‌های توهین آمیز بعضی از مدیران و روابط عمومی ادارات و سازمان‌ها که به خبرنگار به چشم نامحرم نگاه می‌کنند، در صورتی که رسانه و خبرنگار در جایگاه رکن چهارم دموکراسی قرار دارند و نباید محدودیتی در عرصه اطلاع رسانی برای آنها قایل شد.
بماند از فرسودگی‌های شغلی که اگر کسی مختصر آگاهی با دنیای رسانه و روزنامه نگاری داشته باشد می‌داند که یک خبرنگار چه استرس‌ها و ساعت‌های طاقت فرسایی را برای به نتیجه رساندن برخی از سوژه‌ها متحمل می‌شود تا با همه محدودیت‌ها آن را به نتیجه مطلوب برساند.
فعالیت خبرنگاران در روزهای پرالتهاب کرونایی
روزهای پرالتهاب آغاز کرونا را همه به یاد داریم، یکی از اقشاری که کار آنها هیچگاه تعطیل نشد، همین اصحاب رسانه و خبرنگاران بودند که در کنار اقشاری همچون کادر درمان، مشغول انجام وظیفه و رسالت خود بوده تا حوزه اطلاع رسانی و آگاهی بخشی کمرنگ نشود و آشفتگی روحی و روانی این دوران را التیام ببخشند.
ما اصحاب رسانه به عنوان کسانی که از آنها به عناوینی همچون چشمان بیدار و گوش شنوای جامعه یاد می‌شود، وسعت دنیای خبرنگاری را بی انتها می‌دانیم و هرکدام در گوشه‌ای از این دنیای بیکران، فعالیت و تلاش می‌کنیم تا بلکه مشکلی را حل کنیم و باری از روی دوش مردم برداریم.
ما سال‌هاست از مطالبات تمامی اقشار جامعه نوشته‌ایم، اما هنوز گوش شنوایی برای مشکلات خود پیدا نکرده‌ایم و یا بوده اما به همان روز خبرنگار ختم شده و بعدا به دست فراموش سپرده شده است.
ساده نوشتم، اما از کسانی که در این عرصه مدیریت می‌کنند و توان بازکردن گرهی از مشکلات ما خبرنگاران را دارند می‌خواهم که از مشکلات ما ساده نگذرند و نگذارند تا ما از عشق به این کار ناامید شویم.
همه اینها را گفتم که بگویم من فقط یک خبرنگارم و نه هیچ چیز دیگری.
در حال حاضر بر اساس آمار منتشر شده در سامانه جامع رسانه‌ها، 109 نشریه در استان کردستان مجوز انتشار دارند که از این تعداد یک روزنامه، 66 نشریه شامل 12 هفته‌نامه، 6 دوهفته‌نامه، 10 ماهنامه، یک دوماهنامه، 26 فصلنامه و 12 دو فصلنامه است و مابقی را هم رسانه‌های الکترونیک برخط تشکیل می‌دهند.
137 خبرنگار عضو اصلی و 6 نفر عضو افتخاری نیز در خانه مطبوعات کردستان عضویت دارند که از این تعداد 47 نفر خانم و 96 نفر آقا هستند.
روز هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.
برچسب‌ها
کردستان مطبوعات و خبرگزاری های داخلی روز خبرنگار معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی روزنامه نگار رسانه سنندج خانه مطبوعات و رسانه های کشور