عصر کرد - نامه نیوز / یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: رفتار آقای پزشکیان بیشتر شبیه یک منتقد است تا یک مدیر اجرایی؛ در حالی که انتقاد باید از بیرون دولت صورت گیرد، نه از سوی شخص رئیس‌جمهور.
روز گذشته مسعود پزشکیان در مجلس مطرح کرد که علاوه بر دولت دیگر نهادها نیز در وضعیت کنونی اقتصادی کشور مقصرند. حالا پرسش آن است که آیا واقعا چنین است و نیز دولت در این قضیه تا چه حد مسئولیت دارد؟
مهدی آیتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «اینکه آقای پزشکیان رئیس‌جمهوری خیلی قوی نیست جای تردید ندارد. او به‌جز دوره‌ای که وزیر بهداشت بود، سابقه اجرایی قابل‌توجهی ندارد و در عرصه مدیریت سیاسی نیز فعالیت چندانی نداشته است. رئیس‌جمهور باید فردی جامع‌الشرایط باشد؛ شخصی که هم رویکردی عمل‌گرا داشته باشد، هم به دیپلماسی و روابط بین‌الملل آشنا باشد و هم توانایی اداره و مدیریت کلان کشور را دارا باشد. آقای پزشکیان در شرایطی خاص و به شکلی غیرمنتظره رئیس‌جمهور شد. خودش نیز گفته بود که تصور نمی‌کرد به ریاست‌جمهوری برسد و صرفاً برای گرم کردن تنور انتخابات وارد رقابت شده بود. پرسش اینجاست: اگر آقای جلیلی رئیس‌جمهور می‌شد، آیا نمی‌توانست همین کارهایی را که آقای پزشکیان انجام می‌دهد، انجام دهد؟ کارهای تشریفاتی ملاک ارزیابی یک رئیس‌جمهور نیست؛ رئیس‌جمهور باید قدرت تصمیم‌گیری بالا، تسلط کامل بر دستگاه اجرایی و اشراف دقیق بر ارکان اداره کشور داشته باشد. در حالی که آقای پزشکیان بسیاری از مدیران استانی و بدنه کارشناسی دولت را نمی‌شناسد و وزرایش نیز عمدتا از سوی دیگران انتخاب شده‌اند. افزون بر این، او شناخت چندانی از رؤسای جمهور و مقامات کشورهای دیگر ندارد. آقای پزشکیان در اصل پزشک است و اکنون نیز در آن حوزه فعالیتی ندارد. اکنون هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرایان از عملکرد او و دولتش انتقاد دارند. او پیش از ریاست‌جمهوری گفته بود: مشکلات کشور مدیریتی است و ما باید مدیریت را اصلاح کنیم و حالا خود اذعان می‌کند که نمی‌دانستم ریاست‌جمهوری تا این اندازه کار سختی است».
بازار ![]()
او ادامه داد: «رفتار آقای پزشکیان بیشتر شبیه یک منتقد است تا یک مدیر اجرایی؛ در حالی که انتقاد باید از بیرون دولت صورت گیرد، نه از سوی شخص رئیس‌جمهور. او اغلب مشکلات را به گردن دیگران می‌اندازد و کمتر درباره نقش و مسئولیت خود و دولتش در وضعیت کنونی سخن می‌گوید. او به‌جای ارائه برنامه‌های مشخص برای حل بحران‌های اقتصادی، تورم و ناهماهنگی‌های مدیریتی، سخنان کلی مطرح می‌کند که در شأن رئیس‌جمهور نیست. مثلاً می‌گوید هرکسی می‌تواند، بیاید مشکلات را حل کند یا هر فرد متخصصی بیاید تا از او کمک بگیریم. سؤال این است که چه سازوکاری مشخص تعریف شده است تا افراد متخصص بتوانند مراجعه کنند و دولت از ظرفیت آنان بهره بگیرد؟ صرفا دعوت عمومی از نخبگان، بدون تعیین مسیر اجرایی و سازمان مشخص، تأثیری ندارد. نخبگان می‌پرسند که ما حاضریم کمک کنیم، اما دقیقا کجا باید برویم و در چه ساختاری همکاری کنیم؟»
این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «آقای پزشکیان خطاب به رقبای انتخاباتی خود از جمله آقای جلیلی گفته است بیایید و بخشی از مسئولیت‌ها را برعهده بگیرید. خب اگر چنین است، پرسش این است که فلسفه حضور خودش در مقام ریاست‌جمهوری چه بود؟ این سخنان نه از نظر مدیریتی درست است و نه از نظر سیاسی قابل‌قبول. امروز انتقادهای فراوانی به عملکرد آقای پزشکیان وجود دارد؛ در حوزه سیاست خارجی، امنیت داخلی، فرهنگ، اقتصاد و مسائل اجتماعی. با این حال، دولت و شخص رئیس‌جمهور به این انتقادها بی‌توجه‌اند و واکنشی منفعلانه نشان می‌دهند. به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند مدیریت آب و بحران خشکسالی، کشور در شرایط حساسی قرار دارد. این مسائل شوخی‌بردار نیستند و باید با برنامه‌ریزی علمی و دقیق مدیریت شوند. اما آقای پزشکیان در واکنش به این بحران گفته است: مردم تهران باید این شهر را تخلیه کنند. چنین پاسخی نه تنها راه‌حل نیست، بلکه نشان‌دهنده ناتوانی در ارائه سیاست‌های عملی است».
آیتی در پایان گفت: «کارنامه آقای پزشکیان تاکنون ضعیف و غیرقابل قبول بوده است و همین امر باعث افزایش نارضایتی عمومی شده است.بعید است آقای پزشکیان استعفا دهد یا مجلس به سمت اعلام عدم‌کفایت او برود. دولت فعلی به کار خود ادامه خواهد داد؛ زیرا سقوط دولت می‌تواند موجب هرج‌ومرج و بی‌ثباتی در کشور شود. در نتیجه، آقای پزشکیان ناچار است مسیر خود را ادامه دهد، هرچند عملکرد ضعیف و انتقادهای گسترده نسبت به او ادامه دارد».