بزرگنمايي:

عصر کرد - میزان / با گذشت چند روز از شکست تیم ملی فوتبال برابر قطر، انتقادها از ترکیب سالخورده تیم ملی و ادعای بی‌پشتوانه جوانگرایی شدت گرفته؛ مسائلی که تیم قلعه‌نویی را در آستانه بحرانی جدی قرار داده‌اند.
 مدت زیادی از شکست تیم ملی فوتبال ایران برابر قطر نمی‌گذرد و هنوز هم تنور انتقادات از ملی‌پوشان علی‌الخصوص کادرفنی که در رأس آنها امیر قلعه‌نویی حضور دارد داغ است و تبعات این شکست بیش از خود آن بسیار ناراحت کننده بود.
تیم ملی فوتبال ایران که در چارچوب رقابت‌های هفته نهم مقدماتی جام‌جهانی 2026 برابر قطر در دوحه قرار گرفته بود، با نتیجه یک بر صفر شکست خورد تا پس از یک سال و 4 ماه، متحمل باخت شود. تیم ملی ایران با این باخت نه‌تنها در آستانه از دست دادن جایگاه نخست گروه A قرار گرفته؛ بلکه نتوانست از فرصت شکست ژاپن برابر استرالیا استفاده کند و به جایگاه هفدهم جهان و نخست آسیا بازگردد. هرچند در آسیا اتفاقی برای جایگاه ایران رخ نداد، اما شاگردان قلعه‌نویی در جهان با سقوط 2 پله‌ای نیز همراه بودند.
امیر قلعه‌نویی که چندین ماه است با توجه به فشار هواداران و کارشناسان به جوانگرایی روی آورده و بار‌ها در مصاحبه‌ها از ورود جوانان به ترکیب خود صحبت کرده، اما متأسفانه طی چند بازی اخیر هیچ نشانه‌ای از جوانگرایی و یا حداقل پیشرفتی در این زمینه مشاهده نشده. تیم ملی ایران در حالی برابر قطر قرار گرفت که میانگین سنی بازیکنان ایران 29.6 اعلام شد و شجاع خلیل زاده با 36 سال به همراه علیرضا بیرانوند با 33 سال مسن‌ترین بازیکنان ترکیب اولیه تیم بودند. با این وجود باید از کادرفنی تیم ملی پرسید دقیقاً درباره کدام جوانگرایی صحبت می‌کنید
این در حالیست که حتی در تعویض‌های امیر قلعه‌نویی هم نشانه‌ای از جوانگرایی نبود! این سرمربی با آوردن روزبه چشمی و قدوس 31 ساله و مغانلوی 30 ساله باز هم کمکی به ترکیب تیم ملی نکرد. قلعه‌نویی پس از پایان هر مسابقه هنگام کسب نتیجه مساوی و یا شکست اعلام کرده که جوانگرایی تاوان دارد و این شکست هم تاوان جوانگرایی است! با میانگین سنی 29.6 چگونه جوانگرایی شده؟ شواهد نشان می‌دهد اساساً جوانگرایی صورت نگرفته است. تیم ملی همچنان متکی به بازیکنان باتجربه و تکراری است و فرصت واقعی به نسل جوان داده نشده. باید گفت؛ نبود برنامه‌ریزی، پشتوانه‌سازی و اعتماد به جوانان، عامل اصلی ناکامی برابر قطر بود نه جوانگرایی. ادعای تاوان جوانگرایی از سوی سرمربی، بیشتر فرافکنی و پاک کردن صورت مسئله است.
شاید کمتر بیننده‌ای متوجه نشده باشد که شجاع خلیل‌زاده و علیرضا بیرانوند برای سازمان دفاعی تیم ملی بسیار کوچک هستند و دیگر در حد و قواره تیم ملی نیستند. کادرفنی تیم ملی باید پاسخگو باشد که معیار انتخاب بازیکنان چیست؟ این انتخاب‌ها تا جایی مشکل‌ساز شده که اکثر کارشناسان به آن انتقاد کردند.
چیزی که برابر قطر نمایش داده شد تنها بازیکنانی بودند که برای 50 دقیقه نفس داشتند و قطعاً حضور پیرمردان در عرصه جهانی می‌تواند پیامد‌های منفی بیشتری را هم بر جای بگذارد. آمار‌ها نشان می‌دهد تیم ملی ایران در مسیر صعود به جام جهانی با مشکلات جدی در ساختار دفاعی مواجه بوده است.
شاگردان قلعه‌نویی در 6 دیدار اخیر تنها یک بار موفق به ثبت کلین‌شیت شده‌اند و با دریافت 8 گل، از میان 18 تیم حاضر در این مرحله، در جایگاه هشتم بهترین خطوط دفاعی قرار دارند. ثبت تنها 4 کلین‌شیت در مجموع 9 بازی، زنگ هشداری جدی برای کادرفنی و نشانه‌ای روشن از ضرورت بازنگری در ساختار تدافعی تیم ملی پیش از ورود به مراحل حساس‌تر رقابت‌هاست
قلعه‌نویی نمی‌تواند ادعای جوانگرایی کند. جوانگرایی یعنی برنامه‌ریزی، صبوری، و اعتماد. یعنی دادن فرصت به بازیکن 20 ساله تا در 23 سالگی یک مهره کلیدی باشد. آنچه ما دیدیم، بازی دادن مکرر به بازیکنان پا به سن گذاشته حتی در غیاب ستارگان اصلی بود. این نه جوانگرایی است و نه استراتژی، بلکه حاصل بی‌تدبیری است. 
در نهایت، آنچه امروز تیم ملی فوتبال ایران با آن مواجه است، نه پیامد جوانگرایی، بلکه نتیجه سال‌ها بی‌برنامگی، اتکای صرف به نام‌ها و فقدان استراتژی مشخص در بازسازی نسل تیم ملی است.