بزرگنمايي:

عصر کرد - ورزش 3 /حق با لوئیس بود وقتی گفت، فصل بعد بدون کیلیان امباپه تیم بهتری خواهیم بود.
پاری‌سن‌ژرمن قهرمان جدید اروپاست، پس از آنکه در فینالی یک‌طرفه، اینترمیلان را در هم کوبید. تیم فرانسوی موفق شد به حسرت طولانی‌مدت خود در اروپا پایان دهد. یکی از دلایل اصلی موفقیت پاریسی‌ها روی نیمکت آنهاست؛ لوئیس انریکه مارتینز توانسته تیمی را احیا کند و با ارائه فوتبالی هجومی، سرگرم‌کننده و با مفاهیم تاکتیکی قوی، آن را به اوج برساند.
بازار
پاریس در مونیخ قهرمان لیگ قهرمانان شد و این قهرمانی را یک بارسلونایی دوآتشه به دست آورد: و مهم‌تر از آن، یک مربی بزرگ. آخرین کسی که بارسا را در اروپا به قهرمانی رساند، ده سال پیش، و حالا در مونیخ بار دیگر به اوج رسید.
دومین قهرمانی لیگ قهرمانان در کارنامه لوئیس انریکه بیش از اولی، توانایی او به‌عنوان مربی را نشان می‌دهد. اولی را با مسی، سوارز و نیمار به دست آورد. دومی را بدون امباپه کسب کرد. این نکته‌ای کوچک اما قابل‌توجه است. و سندی محکم هم وجود دارد: در مستندی که موویاستار پخش کرد، لوئیس انریکه پیش‌تر گفته بود: «ما امباپه را از دست دادیم، اما فصل بعد مثل یک تیم بازی خواهیم کرد.»
با لوئیس انریکه همیشه همین‌طور بوده: شخصیت تند و تیز و کمتر سازشکار او، نظر منتقدان حرفه‌ای را به شدت تحت‌تأثیر قرار داده است. تعداد بی‌شماری از روزنامه‌نگاران صرفاً به این دلیل که از او خوششان نمی‌آید، تا سرحد خستگی او را مورد انتقاد قرار داده‌اند. آنها فراموش می‌کنند که او مربی‌ای در سطحی بسیار بالاست، چیزی که در این موارد باید اهمیت داشته باشد.
به نظر می‌رسد این انتقادات برای او چندان اهمیتی ندارند: او با پاری‌سن‌ژرمن لیگ قهرمانان را فتح کرده و این موفقیت او را به یک افسانه در باشگاه پاریسی تبدیل کرده است. و این کار را درست در فصلی انجام داد که ستاره اصلی‌اش، کیلیان امباپه، را از دست داده بود؛ امباپه‌ای که به رئال مادرید رفت تا همه‌چیز را ببرد، اما مجبور شد از تلویزیون تماشا کند که هم‌تیمی‌های سابقش بدون او به قهرمانی رسیدند.
دیر یا زود، اولین قهرمانی پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان قرار بود فرا برسد، همان‌طور که روزی اولین قهرمانی منچسترسیتی فرا رسید. اگر آن زمان گواردیولا بود که منچسترسیتی را به عرش رساند، حالا لوئیس انریکه این کار را برای پاری‌سن‌ژرمن انجام داده است. هیچ‌چیز به اندازه داشتن یک مربی درجه‌یک نمی‌تواند تأثیرگذار باشد.
پنج گل درخشان در فینال گواه این مدعاست. این در حالی است که پاری‌سن‌ژرمن در ابتدای رقابت‌های لیگ قهرمانان عملکرد خوبی نداشت و تا آخرین لحظات مرحله گروهی برای صعود به زحمت افتاده بود. همه‌چیز در بازی مقابل منچسترسیتی تغییر کرد؛ زمانی که در فاصله 37 دقیقه به پایان بازی، با نتیجه 0-2 عقب بود و در آستانه حذف قرار داشت. واکنش تیم در آن روز، که با پیروزی 4-2 به پایان رسید، روحیه‌ای تازه به پاری‌سن‌ژرمن بخشید. پیروزی پرگل مقابل برست در مرحله پلی‌آف نیز این تیم را به تیمی جدی در رقابت‌ها تبدیل کرد.
چند بازی بعد، پاری‌سن‌ژرمن عنوان مهم‌ترین رقابت قاره کهن را به دست آورد. سال‌هاست که ستارگان بزرگی به پاری‌سن‌ژرمن آمده‌اند، اما همیشه مقابل دیواری نامرئی ناکام مانده بودند. حالا لوئیس انریکه تیمی ساخته با ستارگان کمتر شناخته‌شده، اما با مفاهیم تیمی بسیار قوی‌تر. این مربی آستوریایی نیرویی منحصربه‌فرد دارد که او را به پیش می‌راند؛ نیرویی که با یک پیراهن با ارزشی غیرقابل‌تصور به جهانیان نشان داد.
انریکه، اهل آستوریاس، در فصل 15-2014 که هدایت بارسلونا را بر عهده داشت، لحظه‌ای بی‌نظیر را تجربه کرد و حالا بار دیگر آن را تکرار کرده است. اما این قهرمانی از نظر احساسی بسیار ویژه‌تر از جنبه ورزشی است.
برای شانا
لوئیس انریکه دومین لیگ قهرمانان دوران مربیگری‌اش را کسب کرد، پس از قهرمانی یک دهه قبل با بارسلونای سه‌گانه. او اخیراً اعتراف کرد که یکی از بهترین خاطراتش به آن روز برمی‌گردد. یک دهه بعد، بار دیگر در آلمان، انریکه نتوانست از ادای احترام به دخترش چشم‌پوشی کند؛ پیراهنی که لحظه‌ای را در قلبش حک کرده است.
در 30 آگوست 2019، دخترش شانا، که تنها 9 سال داشت، درگذشت. این یکی از سخت‌ترین ضربه‌های زندگی برای یک پدر است و لوئیس انریکه، با وجود این درد، همیشه توانسته آن را به بهترین شکل مدیریت کند. او اخیراً درباره دخترش و هدف بزرگش با پاری‌سن‌ژرمن در فینال لیگ قهرمانان صحبت کرد. این مربی اسپانیایی مأموریتی را به انجام رساند که بر پایه تصویری در ذهنش شکل گرفته بود.
او گفته بود: «خاطرات فوق‌العاده‌ای دارم، دخترم عاشق جشن‌ها بود. عکسی شگفت‌انگیز با او دارم، در فینال لیگ قهرمانان در برلین، بعد از قهرمانی، که پرچم بارسلونا را در وسط زمین قرار دادیم. امیدوارم بتوانم همین کار را با پاری‌سن‌ژرمن انجام دهم. دخترم از نظر جسمی حضور ندارد، اما از نظر معنوی هست. این برای من بسیار مهم است.» حالا در مونیخ، او به رویایش رسید. بار دیگر در آلمان. و شانا در این لحظه غایب نبود.