بزرگنمايي:

عصر کرد - مهر / کتاب «غائله هایدگر؛ خطابه‌ها، نامه‌ها، مصاحبه‌ها و مقالاتی از مارتین هایدگر، یورگن هابرماس، کارل یاسپرس، پیر بوردیو، هربرت مارکوزه، ریچارد ولین، کارل لوویت و امانوئل فای» ویراسته ریچارد وُلین به‌تازگی با ترجمه فرهاد سلیمان‌نژاد توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این‌کتاب سال 1993 توسط انتشارات MIT در دانشگاه کمبریج چاپ شده است.
اصطلاح «غائله هایدگر» بر مجادلات قلمی پرشور و رسواکننده‌ای دلالت دارد که بر سر حمایت هایدگر از حکومت هیتلر درگرفتند. مسؤولیت آغاز یا دست‌کم تشدید این‌غائله که هنوز هم ادامه دارد، متوجه یکی از شاگردان سابق هایدگر یعنی کارل لوویت یهودی است. گرچه درباره گرایش هایدگر به نازیسم حتی پیش از قبضه قدرت توسط نازی‌ها بحث‌هایی در گرفته بود، اما لوویت بود که یک‌سال پس از شکست آلمان نازی از متفقین، با انتشار مقاله «دلالت‌های سیاسی اگزیستانسیالیسم هایدگر» غائله مورد اشاره را به شکلی که امروز شناخته می‌شود، راه انداخت.
صرف‌نظر از جایگاه هایدگر در تاریخ فلسفه که عده‌ای آن را با جایگاه افلاطون و ارسطو و کانت و هگل هم‌تراز دانسته‌اند، اهمیت غائله هایدگر به وزن و اعتبار علمی بالای کسانی بازمی‌گردد که در آن حضور داشته‌اند. یورگن هابرماس، هانس گئورگ گادامر، کارل لوویت، هربرت مارکوزه، هانا آرنت، تئودور آدورنو، و هانس یوناس تنها فهرست کوتاهی از اسامی این چهره‌ها است.
کتاب «غائله هایدگر» مطالب گردآوری‌شده از بخش‌های عمده‌ای از کتابی با همین‌نام از ریچارد وولین را در بر می‌گیرد که استاد تاریخ عقاید و اندیشه سیاسی دانشگاه سیتی نیویورک است. وولین به اعتبار نگارش آثار متعددی همچون «سیاست هستی: اندیشهٔ سیاسی مارتین هایدگر در دههٔ 1990» از چهره‌های متأخر حاضر در غائله هایدگر است و در مطالبی که در این‌مجلد گردآوری کرده، تصویری کلی از روند این مناقشه ارائه می‌کند.
کتاب پیش‌رو 3 بخش اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «گزیده‌ای از متون سیاسی هایدگر»، «زمینه و شواهد تاریخی» و «تفاسیر».
در بخش اول، مخاطب با این‌عناوین و فصول روبروست: «ابراز وجود دانشگاه آلمانی»، «خطابه‌ای در رثای آلبرت لئو اشلاگتر»، «خدمت کاری و دانشگاه»، «دانشگاه در رایش جدید»، «خطابه‌ای به دانشجویان آلمان»، «خطابه‌ای به مردان و زنان و آلمان»، «بیانیه در حمایت از آدولف هیتلر و دولت ناسیونال‌سوسیالیستی»، «پیامی از دانشگاه»، «فراخوان خدمت کاری»، «آموزش ناسیونال‌سوسیالیستی»، «آلودگی یهودی در زندگیِ روحی آلمان: نامه هایدگر به ویکتور شوئرر درباره ادوارد بومگارتن (1929)»، «نامه به ریاست دانشگاه فرایبورگ» و «تنها یک خدا می‌تواند ما را نجات دهد: مصاحبه مجله اشپیگل با هایدگر».
4 مطلب از مطالب کتاب هم در بخش دوم آمده که به این‌ترتیب‌اند: «آخرین دیدار من با هایدگر در رُم 1936 (کارل لوویت)»، «نامه به کمیته نازی‌زدایی دانشگاه فرایبورگ (کارل یاسپرس)»، «مکاتبات هایدگر و ماکوزه» و «سیاست هایدگر: مصاحبه فردریک اولافسن با هربرت مارکوزه».
بخش سوم کتاب هم 7 مقاله و مطلب را به این‌ترتیب شامل می‌شود: «دلالت‌های سیاسی اگزیستانسیالیسم هایدگر (کارل لوویت)»، «درباره انتشار درس‌گفتارهای 1935 مارتین هایدگر (یورگن هابرماس)»، «بازگشت به تاریخ: مصاحبه رابرت مگیوری با پیر بوردیو»، «غائله هایدگر در فرانسه (ریچارد ولین)»، «ناسیونال‌سوسیالیسم، یهودیت جهانی و تاریخ هستی: دفترچه‌های سیاه هایدگر (ریچارد ولین)»، «بنیان‌های نازیستی فلسفه هایدگر (امانوئل فای)» و «مارتین هایدگر و سیاست: کتاب‌شناسی پژوهش‌های ثانویه [تا سال 1991]».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
لوک فری و آلن رنه، در هایدگر و مدرنیته، استراتژیِ تفسیریِ اصلیِ مدافعان فرانسوی هایدگر را از اساس زیر سوال برده‌اند، یعنی این ایده را که این دلبستگی ابتدایی به جهان‌بینی انسان‌محوری متافیزیکی است که اعتقاد خطای هایدگر به «حقیقت و عظمت درونی ناسیونال‌سوسیالیسم» را به بهترین وجه تبیین می‌کند. آنها به‌طرز معقولی استدلال می‌کنند که گفتن اینکه «نازیسم اومانیسم است»، بدان‌شکل که فیلیپ لاکو لابارت می‌گوید، تقریبا ناقض همه آن‌میراث مفهومی علوم انسانی است که بیانگر ارزش ذاتی همه انسان‌ها است و نه برتری یک‌نژاد یا یک‌ملت. در عوض، فری و رنه می‌کوشند حمایت قاطع هایدگر از ناسیونال‌سوسیالیسم را بر مبنای یک‌رویکرد ضدمدرنیستی سرسختانه تبیین کنند که به جست‌وجوی یک‌ «راه سوم» میان دو اهریمن «بلشویسم» و «امریکاگرایی» انجامید.
این‌کتاب با 328 صفحه، شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت 380 هزار تومان منتشر شده است.